KENDiME YENi BiR BEN LAZIM

bloga ait olan "içten yazma hevesim" kaçtı ve artık bi şey yazasım gelmiyor. bi kaç gündür bunun sebebinin ne olabileceği üzerine düşünürken, bugün anladımki; aslında bu blogu açma dönemlerimdeki o dipsiz yalnızlığımı, öfkeli kırgınlığım ve çok ama çok masum kızgınlığımı yaratan asıl kaynağa dönmüş bulunmaktayım ve bu "geri dönüş" bana "artık bloga yazacak bir şeylerin kalmadığını, malzemenin bitmiş olduğunu" söylemiş oluyor.

yalnızlığım devam ediyor ama bu artık uçurumdan aşağı itilmiş bi yalnızlıktan çok entelektüel tercihten kaynaklı bir yalnızlığa dönüştü, öfkeli kırgınlığım geçmedi ama bu kaynağın ve etrafındakilerin kırgınlığımı anlayacak kapasitelerinin olmadığını anladığım için kendiliğinden dindi, çok ama gerçekten çok masum olan kızgınlığımsa zaten kimsenin umrunda değildi ve kendimden başkasına zararı yoktu diye "kes sesini lan" deyip susturdum onu da...
yani çıkış noktama dönüş; burdan gittiğimde ayakta kalmak için yarattığım kişiliğimin bi yanı olan "gay blog yazarı" tarafımın artık var olmasının bir anlamı kalmadığını söyleyip duruyor.
evet, gerçekten ihtiyacım kalmadı o "aşk yaşıyorum" adı altında bedenden bedene atlayıp duran ete doymayan gey karaktere. bu yüzden kendime ve ona; onsuz da yaşayabileceğimi, onu ve burayı yok etmeden fakat onun kadar cesur ve iyi niyetli başka bi karakteri burda yine hayata geçirmiş olarak  devam ettirebileceğimi göstereceğim. böyle bi çaba içine girmeye niyetliyim bakalım nasıl olacak.
hem zaten yıllar önce buradan giden o kişi artık şu anki ben değilim ve biliyorumki; içine atlayıp, ona yıllarca yaşattığım birbirinden farklı ve bazende hep aynı olan deneyimler sonrasında hızla değiştiğim-geçiş yaptığım onlarca gerçek karakterlerden sonra işte buraya yeni bir ben olarak döndüm ve ne yapmam, nasıl biri olmam gerektiğini zamanla kendime göstereceğim, göreceğim.
açıkçası şu anki benin, burada yaşayacağı veya neyi nasıl yaşayacağı hatta belki de burada yaşayıp yaşayamayacağına dair bile bi fikrim yokken, kalkıp burada nasıl davranması, ne yapması konusunda onu zorlamadan sakin bi hayatı ona yaşatabileceğimi düşünüyorum. en azından bu yeni beni götürebileceğim bi yeri yokken, öyle veya böyle bi şekilde onu burada yaşatabileceğim kadar yaşatmaya kararlıyım. bunu gidebileceği yere kadar denemeliyim. denemekten zarar gelmez. (bu düşünce bana oldum olası hep cesaret vermiştir.)
blog için yarattığım karaktere sokaklarda yaşattığım anıların benzerlerini burada yaşayacağımı düşünmüyorum ve doğrusu, o karakterin gerçeklikten yer yer kopuk ama her anlamda ayakları yere bassın diye verdiği çabayı çok değerli buluyorum. allahım, yaşamama yaşatmama izin verdiğin her şey için sana milyonlarca defa şükürler olsun. amin.