Kimsenin seni sevdiği yok, kendin dışında kimse için önemli değilsin.
Seviyorum lafları anlamını çoktaaaaan kaybetmiş birer tekerlemeden ibaret.
Sevilmediğini kabullen ve bi an önce özgürlüğünün tadını çıkar.
Yeni yüzyılda prangalar demirden değil, süslü kelimelerin şuh bir sesle dile getirilmesinden ibaret. Pranga sesleri yok ama soğuklukları aynı. Kölen olmaları için ellerinden geleni yapacaklar, sakın kanma onlara, sakın inanma bana.
Hayatın gelgitleri bitmek bilmiyor. Benim için öyleydi. Senin için nasıl? Aralıksız mı?
En akıllı insan kendine bir aptal bulma peşinde. Aptallar dışında akıllılara tahammül eden yok. Ben de bir aptalım ama kendime bir akıllı da bulamadım. Belki de akıllıyım ama aptal gibi davrandığımdandır. Sahi insan akıllı olup olmadığını bilebilir mi? Nasıl?
Biriyle sürtüştüğümü düşünerek osbir çekmeye alıştım gibi. Gece gelmeyen uykularımı osbir aracılığıyla çağırıyorum ve böylece uyku haplarına veda ettim.
Baş ağrılarım azaldı. Bunda; insanlarla iletişimi azaltmış olmamın büyük bir etkisi olabilir diye düşünüyorum. Yaralarım da iyileşti, saçlarım çıktı ve üstelik kıvır kıvırlar. Bütün kanser hastalarında böyle mi oluyor bilmiyorum ama kemoterapi etkisiyle dökülen saçların yerine yenisi çıkarken kıvırcık olarak çıkıyorlarmış :) bu hallerini sevdim ve bi müddet uzatmaya da karar vermiş bulunmaktayım.