şükür

Televizyona bakmaktan ve herhangi bir şekilde film izlemekten epey uzaklaştığım bir dönemdeyim. Doğrusu şimdiye kadar izlediğim filmlerin de bi yararını görmüş değilim. Ya da farkında değilimdir. Ama şu bi gerçekki; artık tv izlemekten çok uzak, film izlemekten epey ayrıyım. Uzun bir süre böyle olmasını da planlıyorum. Çünkü geçen yıl başladığım matematiği, bu yıl da devam ettirmeye ve sonrasında da öğrenmiş olmaya kararlıyım. Sonuçta gerizekalı değilim ve geri zekâlı olmadığım için biliyorumki; sorunum; eğitim geçmişimin olmamasından kaynaklı ve eğitimsiz bir zihne sahip olduğum için geç öğreniyorum. ama bunu aşacağımı da biliyorum. Çünkü başaran bir çok insan var ve benim onlardan bi eksiğim olduğunu düşünmüyorum. Aksine belki fazlam bile vardır, ama neyimin fazla olduğunun da farkında değilimdir.

Geçen aylarda oğlum yanımdaydı. Çocukluk arkadaşım İstanbul'a gelirken onu da yanında getirdi ve biz bir kaç hafta beraber vakit geçirdik. Bu süreçte onu çok sevdiğimi anladım. Onun da beni sevdiğini görünce, babasız büyümesine neden olduğum için ara ara kendime kızdım. 

Her şeye rağmen aramızda normal bir ilişki olması çok hoşuma gitti. Üstelik beni sevdiğini gözlerinden, kurduğumuz iletişimimizden, birlikte vakit geçirişimizden anladım ve mutlu oldum. Şimdi de aklıma geldiği için çok mutluyum.

Öküz Herif'le zaten çok eskiden tanışıyorlardı. Şimdi ise Öküz Herif'le ev arkadaşım olarak tekrar tanıştılar ve araları da iyiydi. Ona "abi" deyip duruyordu. İletişimleri çok hoşuma gitti. Ama ilerde yani çok çok ilerde her şeyi anlamaya ve algılamaya başladığında tüm bu ilişkilerimiz ne olacak, nasıl bi hal alacak bilmiyorum ve umarım çok daha iyi olacak.
Gelecekten korkmuyorum. Gelecekse gelsin. Gelecekse, göreceği de var.

Oğlum burdayken Öküz Herif diğer odada uyudu. Biz ise oğlumla beraber çift kişilik yatakta uyuduk.
Ona sarılmayı çok özlemişim. Oğlum olduğunu bildiğim birine sarılmak, merhamet göstermek, uyurken onu izlemek ve saçlarını öpmek çok hoş bir duyguydu. Tarifsiz ve benzersiz. Üstelik insanın içi mutluluk doluyor. O burada olduğu müddetçe mutlu oldum. Beraber vakit geçirdiğimiz süre içerisinde, içimdeki babalık duyguları tekrar depreşti. Sadece koku duyum olmadığı için kokusunu alamamaktan kaynaklı biraz düşündüm ama sonuç olarak bugüne kadar hiç koku almamış olduğumdan dolayı, çok kafaya takmayıp geçip gittim.

Eskiden, yani annesiyle ilk ayrıldığımız zamanların sonunda, oğlumla görüşmelerimizin daha da azalacağını bildiğim için zamanla ona karşı hiçbir şey hissetmeyeceğimden korkardım. Bu normaldi. Çünkü bi şekilde hayat devam edecekti ve ben zaten ortalıkta bir vazo gibi yuvarlanıp dururken ve tamamen dışlanmış bir şekilde olmama rağmen sanki aslında dışlanmamış gibi yaparak kendi ayaklarım üzerinde durup sürekli kıvranırken, hayatın her şeye rağmen devam edeceğini kabullenip önüme bakmaktan başka ne yapabilirdim ki?
Üstelik içimdekini kime nasıl ve neden anlatacak, nasıl anlatacak ve sonunda anlaşılacaktım ki?
Biliyordum. Kimse kimseyi anlamazdı. Kimse beni anlamazdı. Ve bende her şeyi tutup içime attım, doldukça da gelip buraya alakasız şeyler yazarak rahatladım. Çünkü kimsem yoktu ve ben mayınlı araziye terkedilmiş bi eşşek gibi başım önümde, mayınlara basmamaya birazcık özen göstererek gezinip durarak yaşamayı başardım. 
Zaten başarmaktan başka ne yapabilirdimki?

Bazen geçmişimde evlenmiş olduğum için pişman olsamda, şimdi bakıyorum da; sonuç olarak geçmiş gitmiş işte, napiim. Üstelik evlilik kurumuna da inanmıştım ama hiçte öyle inanmakla olmuyormuş. Evlilik koca bir aldatmaca ve yapmacıklıkla tıka basa dolu. O yapmacıklığı aşmaya çalıştığımda hep mutsuz oldum, mutsuz ettim.
Üstelik verilen sözlerin hiçbiri de tutulmuyor, nasılsa evliyiz ve birbirimize mahkumuz bakışı, insanı çok yoruyor. Ben yorulmuştum.
Üstelik evliliğinde, eşinle aranızda ne bok olursa olsun, yürüyüp gideriz diye düşünmüştüm ama bi baktımki ben hep tek başımaydım. Durum böyle olunca iki kat yoruluyordum.
Her neyse. Şimdi Öküz Herif'leyim ve iyiki hayatımda o var. Çünkü onunla yaşadığımız her boka rağmen, bana yanımda olacağını gösterdi ve artık buna inanıyor, inanarak yaşıyorum. Öküz Herif için teşekkür ederim Allahım.