kandırdım sonunda güzel gözlümü oyunlarla

Garip bir his, bir ruh hali, bir hava içerisindeyim ve bu hava gittikçe yoğunlaşıyor. Sisli değil de, daha çok sislerin çekilmesi gibi bir hava bu. Sanki şimdiye kadar, yakınımdakini bile göremediğim bir sis bulutunun içinde yaşıyordum ve işte şimdi sis yavaş yavaş çekilmeye başlarken, az ötemdekini görmeye, berisindekini fark etmeye, onun biraz daha gerisindekini ise karaltı bile olsa seçmeye başlamışım gibi bir his bu.
Tüm bunları şimdi yoğun bir şekilde yaşamaya başlarken, daha önce neden fark etmediğim, neden düşünemediğim üzerine biraz kafa yormaya başladım.
Sahi eskisi de aynı ben olmama rağmen, neden fark etmiyordum?
Neden göremiyordum, neden anlamıyordum? 

Bir sorun mu vardı ve varsa neydi?

Bunlar ve diğer başka şeyler üzerine düşünüyor, düşünüyor, düşünüyor ve içinden çıkamayıp küt diye bir hissizlik içine düşüp bir kaç saniye öylece kalıyorum.
Sonrası ise hemen kendimi bir şeylerle oyalayıp o andan iyice kopma telaşı, yoğunluğuyla geçip gidiyor.

Ama o andan sonra hissettiğim tek şey; sanki bugüne kadar toplum tarafından, insanlık tarafından, öğretilenler, öğrendiklerim, kültür, eğitim, şarkılar, romanlar, şiirler ve sanat sepet ne dersen de, sanki hepsi bir araya gelip bir kişilik oluşturmuşlar ve ben onlar tarafında acımasızca kandırılmışım gibi hissediyorum.

Bu neden böyle ve bunu benden başka yaşayan var mı?

Başlık ekle