Gelişememeler

Şu yaşıma geldim ve geçtiğimiz hafta, her zamanki gibi olabildiğince sıkıcı bi muhabbetin içerisindeyken ilk defa fark ettimki; karşımdaki kişi beni gerçekten anlıyor ve beni anlamış olduğu için seviyordu.
Üstelik bu anlamışlıktan dolayı sevme hâli, acıma kaynaklı değil, iyi biri olduğuma dair olan kanaatinden kaynaklıydı.

(Bu arada onunla olan tanışmamızdan bu yana ara ara Öküz Herif'le olan ilişkimizden de ona bahsediyordum ve her bahsedişimde, o bana "ondan bahsederken, gözlerin nasıl da parlıyor, nasıl da mutlu oluyorsun" diye söylenerek kahkahayı patlatmış bi şekilde araya giriyordu.
Onun bu yaklaşımı sayesinde Öküz'le olan ilişkimizi, onunla ve diğer arkadaşlarla da rahat bi şekilde konuşabiliyordum ve konuştuğum için de Öküz Herif'le olan küçük tartışmalarımızdan da haberi vardı. Hatta bazen yazılı olan tartışmalarımızı ona okutuyordum ve o da; benim muhabbeti gereksiz bi şekilde uzatmışlıklarımı espri malzemesi yapıyordu.
Ki bence, gereksiz değildi, ama işte o gereksiz bulduğunu söylüyordu. neyse işte, tüm bunlardan sonra asıl meseleye gelirsek)
Beni gerçekten saf bi şekilde sevdiğini ve sevgisiyle beraber çok fazla değer verdiğini daha önce bi kaç kez fark eder gibi olmuştum, ama aşağıda okuyacağınız ve onun Öküz Herif için kurduğu şu cümleleriyle emin oldum.

O:
"-siktir et gitsin bu orospuçocuğunu. seni sevmiyor. seven insan sevdiğine böyle davranır mı?
senin en zor zamanında yazdığı şeye bak. amına koduğumun piçi.
insan değil yaw bu. adama bak.
amına koyim ben bunun. bu nasıl insan bu böyle?
sen sıfırı bile tüketmişsin, burda bi hayat mücadelesi veriyorsun, bir şeyler için çabalıyorsun, en zor zamanlarını yaşıyorsun. bunlardan dolayı sana destek olması bile gerekirken yazdığı şeylere bak.
şerefsiz yaw bu. siktir et bunu. sen de blokla gitsin piçi. bi daha da selam verme, verse de alma.

Ben:
-niye?

O:
-yaw niyesi mi var? baksana bu sana siktir çekmiş de, sen siktir çekilecek bir şey yazmamışsın ki.
 sadece insanca derdini anlatmışsın, ikiniz için çabalamışsın. bu da senin ona olan zaafını bildiği için, sana böyle davranıyor. sen böyle zaafını belli etmeye devam ettikçe de, o seni parmağında oynatıp oynatıp durur. sen boş ver bunu. dediğim gibi hemen şimdi blokla, siktir et gitsin bu piçi. orospuçocuğu. amını siktiğimin evladı. insan değil yav bu!"

O, bu cümleleri kurduğunda, gerçekten Öküz Herif'in bana olan davranışlarının çirkinliğinden dolayı sinirlenmişti ve resmen sinirden dolayı oturduğu yerden kalkıp, bana kızmaya başladı. Tabii kızgınlığı daha çok, benim kendimi Öküz Herif karşısında düşürdüğüm durumdan dolayıydı.
Üstelik kızarken bana değil de, sanki direkt Öküz Herif'e kızıyormuş gibiydi. Yani bana söyleniyor olmasına rağmen, sanki karşısındaki kişi ben değil, Öküz Herif'ti ve ona kızıyordu..

Bu içten, samimi ve aşırı kızgın tepkisinden dolayı ben, bi yandan sevinirken, Öküz Herif'in bana olan davranışından dolayı da, hayatımda ilk defa o kadar farklı ve değişik bi şekilde, öylesine çok ve ağır bi şekilde üzüldümki, anlatamam.

Çünkü beni en fazla 1 yıldır tanıyan ve sadece ders notlarımı satın almak için iletişimde kalan birinin, benimle zaman içerisindeki iletişimimizden sonra bana bu kadar içten yaklaşıp, beni anlamış olmasına rağmen, Öküz Herif'in yıllardır bana karşı hiçbir anlama çabası göstermemesi beni çok düşündürtmüştü.

Aradan biraz zaman geçip de, masada tek kaldığımda, bi ara tuvalete kadar gidip bi kaç damla çiş ve gözyaşı döküp, içimden "bunlar da geçer" diye bi kaç kez sayıklayarak sakinleşip Öküz Herif'i blokladım. gün geçti, akşam oldu. böylece ömrümüzden bir gün daha eksildi.

Öküz Herif'le olan yazışmamız ise şöyleydi:

Ben:
-cevapsız sorularım için o kadar kavga ettik ama hâlâ cevap vermedin. bu biraz garip değil mi?
mesala dün, benim gece boyunca çalışarak sabahladığım dersimin sınavı kötü geçmiş ve ben ona üzülüp durumu sana anlatıyordum, ama sen üzüntümü bile siktir edip, o anda gezinirken yazdığın şeye hemen cevap vermemiş olduğum için, ısrarla cevap alma peşindeydin.
şimdi okudum da yazışmamızı, bana neden kötü davrandığını anlamakta güçlük çekiyorum. anlamıyorum, bana niye böyle davranıyorsun? beni neden değersiz hissettiriyorsun.
ben sana bir anlık bile kötü davranınca kıyameti koparıp bana "insafsız" diyorsun da, sen niye bana böyle davranıyorsun? bana niye bunları reva görüyorsun?
sevmiyorsan "sevmiyorum" de, bırakıyım seni.
çünkü "sevmiyorum" dersen kafam da rahat olur. kendi kendime "beni sevmiyor o yüzden böyle davranıyor" derim. rahatlarım.
ama "sevmiyorum" da dememene rağmen, beni sevmeyen insanlar gibi davranıyorsun bana.
ben insanım. duygularım var. hislerim var. bana niye hiç acımıyorsun? insan yerine koymuyorsun?
yazık değil mi bana?"

Öküz Herif:
-dedim elli kere. geri zekâlı kafan almıyor.

Ben:
-kavga etmek için yazmadım. sadece dün gece kafama takıldı. o yüzden bunları yazdım.

Öküz Herif:
- anlıycan dilden diyim; siktir git.
engelliyorum.