Aşk karın doyurur mu, doyurmaz mı?

işte bildiğiniz gibi Öküz'le uzun zamandır görüşmüyorduk ve hatta beni blockladığı için artık yazışmıyorduk bile. Zaten blocklamış veya blocklamamış ne olacaktı ki. Sonuçta konuşmuyorduk ve bu yüzden artık bi önemi de kalmamıştı.

Bu halde aylar geçti ve işte günlerden bir gün blocku kaldırıvermiş. Kaldırınca da önceki hafta yine eskisi gibi yazışmaya başladık. Tabii bu yazışmamız daha çok birbirimize laf sokmak üzerinden ilerleyip durdu.
Aslında laf sokmaya meraklı değildim ama işte o laf sokunca ben de dayanamayıp misliyle karşılık verdim ve o durum olduğundan daha da beterleşti. Bi kaç gün bu şekilde gidip geldik, sonra ne olduysa olay bizim sanki var olan bi ilişkinin içindeymiş gibi kavga etmemize dönüştü.
Oysa bildiğin laf dalaşındaydık ve ilişki namına aramızda bir şey kalmadığını ikimizde biliyorduk. Peki şimdi bu ne demekti?

Konu üzerinde çok durmadım.
Açıkçası hoşuma da gitti. Hem zaten saçma sapan onca insanla tanışıp durmuştum, oncasıyla yatmıştım, oncasını öpüp kaçmıştım, oncası da beni öpüp kaçmıştı ve tüm bu onlara rağmen, hiçbi bok olmamıştı.
Bu kadar umutlanıp, sonra tekrar umutsuzluğa sarılınca, kalp bile yorulup kanı başka şekilde pompalıyor. Beyin desen zaten o da artık pes edip, seni farklı düşünmeye zorluyor.

Hem zaten geçen yıldan bu yana iki kişilik ilişkileri yakından gözlemliyor ve görüyorumki; aslında insanlar birbirlerini sevmiyorlar, sadece birbirlerine tahammül ediyorlar.
İnsanlar birbirlerini çoğu zaman gerçekten hiç ama hiç  sevmiyorlar, insanlar sadece yeni bir kişiyle daha yatmamak için var olan kişiyle yatmaya devam etmek istiyorlar.
İnsanlar birbirlerine aşık değiller, insanlar sadece birbirlerine aşıkmış gibi davranmayı ve canları birine aşık olmak istediğinde elindekine aşık olmayı istiyorlar.
İnsanlar ilişkiden ilişkiye koşturup, birini yarım yamalak tanımaktansa, karşısındakinin her bokuna sabredip birbirlerini tamamlamak istiyorlar.
İnsanlar çoğu ruhsal olmak üzere, bedensel olarak da çirkin olduklarını biliyor, aynaya her baktıklarında güzel olmadıklarını görüyor ve bu yüzden yeni birine aşık olmaktansa, yeni birini bulup kendine zar zor aşık etmekle uğraşmaktansa, o an hayatında olan kişi ve kendisinin çirkinliğine göz yumup yoluna devam etmeyi tercih ediyorlar.

İnsanlar aşık değil. aşk biten bir duygu durumu. İnsanlar birbirlerini köpek gibi sevmiyorlar, insanlar birbirlerinden nefret ederek seviyorlar ve tüm nefretlerine rağmen karşılarındakine ve en başta da kendilerine sabretmeyi tercih ediyorlar. Çünkü insanların canı yarrak veya göt istediğinde harıl harıl aramak istemiyorlar. Bu yüzden her an için ellerinde hazır da birini bulunduruyorlar.

İşte ilişkilerden gördüğüm şey bu ve daha niceleriydi.
Belki bende öyle yapmalıydım. Yani sonuçta, iyi veya kötü onu tanıyordum. birini tanımak yüzlerce gün, binlerce saat, milyonlarca an sürerdi. Bu kadar vakit ayırmışken ve onca kişiyle yatışıp durmama rağmen bulamamışken, artık onu ve kendimi yani "bizi" kabul etmeliydim. Hem o da kabul etmişken, daha ne isteyebilirdim ki.
Sırf bu yüzden bile elimdekine dönüp bakmalı, artık onu her haliyle kabul etmeliydim.

Mantıklı olan buydu.
öyle yaptım ve o da benden farklı şekilde düşünmediğini söylediğinde içim rahatladı.
bi kaç gün sonra, gelip benimle seks yapmak istediğini, söylediğinde "tamam gel" dedim ve ilk uçağa atlayıp geldi.
O geldiğinde iş yerinden izin aldım, ona takıldığım için bir kaç gün güzel vakit geçirdik, gezdik tozduk, kavga ettik, seviştik, uyuduk, uyandık, kahvaltı ettik. Sonra gideceği gün, cebinden 240 TL aldım ve bunun benim param olduğunu söyledim.
Bunun için de ayrıca kavga ettik ve buna rağmen parayı vermedim. Çünkü işten 3 günlüğüne izin almıştım ve 3 günlük izin karşılığında 240 TL kaybım vardı.
Hem zaten aşk da bi yere kadardı. Herkes bilir, aşk karın da doyurmaz. En iyi de ben biliyorum; aşk karın doyurmuyor.

Yıllarca ona baktım. Benim evimde yaşadık, yedi içti, güldü eğlendi, bazen ağladı da.
Şimdi tüm o iyi kötü günleri geride bırakmışken sıra ona geldi.. Yani eğer bi yuva istiyorsa, bu sefer yuvayı kuran o olacak. Zaten benim yuvam dağılalı çok oldu. Kuracak mecalim de kalmadı.