kof

Hayatım boyunca kaynağını tam olarak bilemesem de, hep yoğun bir duygu ile yaşadım. Hırsım, sevgim, kör kütük veya bir kaç günlük ömrü olan basit aşklarım, en ufak şeyde bile büyüyen heyecanlarım, arkadaşlıklarıma duyduğum bağlılıklarım veya dönem dönem herkesten kaçarcasına yaşamama neden olan o saçma öfkem.

Şimdiye kadar yaşarken, içimde bunlardan biri hep vardı ve bunlarla yaşıyordum. Bunlardan biriyle yaşadığımın farkında olarak yaşıyordum. Sanki ölünceye kadar, bunlardan birinin varlığıyla da yaşamaya devam edecekmişim gibi sanırdım. Sanki beni yaşatan, beni hayvandan ayıranın bu yoğun duygulardan biriydi gibi hissediyordum.

Yani öyle geliyordu bana. Hem bunlardan biri olmadan insan nasıl yaşardı ki.
Açıkçası bunlardan birinin bile insanın içinde var olmadığını, olamayacağını hiç düşünmedim. Varlıkları bir zorunlulukmuş gibi sanırdım ve bu yüzden her konuda heyecanlı heyecanlı yaşadım.
Ama şimdi hiçbir şey hissetmiyorum. Öyle kof, öylesine anlamsız bir hafiflikteyim ki, bazı günler yaşadığımdan bile emin olamıyorum.
Sahi, siz nasıl yaşıyorsunuz.