Abim ve yengemlerle yaşarken bana gösterdikleri bitmez şiddete dayanamayıp evden kaçtığımda 6-7 ay boyunca hiç kimseye, evden kaçtığımı söylemediler. Çünkü bu süre içerisinde sokaklarda yapamayacağımı ve bu yüzden de sefil olmaya daha fazla dayanamayıp eve döneceğimi düşünmüşlerdi, ama ben dönmemiştim. Çünkü özgürdüm.
Bir kaç yıl sonra, askerlik bitmişti aramızı iyi tutma gayretini boşa çıkarmamak adına memlekete dönüp diğer abimle çalışmaya başladım ve o da beni 25 yaşımdayken, evliyken, karım varken, 2 yaşında bi çocuğum varken evden kovdu. kovduğunda rahatladım. çünkü özgürdüm. karımı ve çocuğumu alıp uzaklara gittim.
bi kaç yıl sonrasında ise karım çocuğumu alıp beni tamamen terkettiğinde rahatladım. özgürleştim. beni özgür bırakmıştı. zaten çok yorulmuştum, ardından gitmeye gücüm de kalmamıştı. gitmeyeceğimi kendime söylediğimde rahatladım. hafifledim.
Öküz Herif
abimin dayaklarından kaçtığımda rahatladım.
diğer abim beni evden kovduğunda rahatladım.
karım beni terkettiğinde rahatladım. hafifledim.
öküz herif beni hastayken evden siktir çekerek kovduğunda rahatladım.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
düşüncelerini kendine saklama, benimle de paylaş.