paramparça bi hiç

Biz komplike görünen basit canlılar, farklı parçalardan meydana geliyoruz ve bu parçalarımızdan görünür olanlar, sıkıntı çıkardıkları zaman üzerlerinde araştırma yapılabilip teşhis konularak tedavi edilip sorun giderilebiliyor.
Fakat hepimizin bildiği veya hissettiği için kabul ettiği gibi, sadece görünür olan parçalardan bir araya gelmedik. Görünen parçaların çalışması için lazım olan "görünmeyen parçalarımız"da var ve ne yazıkki bunlarda çıkan sorunlar, görünendekiler kadar kolay kolay teşhis edilemiyor ve hatta bazen bu parçaların varlığı red edildiği için olsa gerek, sorun sadece görünen parçaların oluşturduğu ve adına beden denilen şey üzerinde ilerleyip çözüm bulunmaya çalışılarak vakit harcanıyor. 

Birbirinden tamamen farklı parçaların bir araya gelerek bütünü oluşturduğu bu görünürdeki et yığınlarının içinden, biz diğer varlıkları ayrı tutup sadece insan'a odaklanalım ve kendimizden yola çıkıp devam edelim...
Çoğumuzun kabul ettiği ama anlamadığı bir durum varki; görünmeyen parçalar, görünen parçalarımızın işlerliğini sağlıyor ve bu işlerliğe sağlık deniliyor. 
Yani kısaca; et yığını olsakta, aslında sadece görünen parçalarımızdan ibaret değiliz ve bazen o görünmeyen ama orda bi yerde bizimle olan parçamız sayesinde ayakta durup yaşamaya, ya da dizlerimiz üzerinde çökük bi şekilde yalamaya devam ederek çıkmış olduğumuz yolda ilerliyoruz.

Çoğumuz aslında bir yolda bile değiliz. Hatta yolda olanların çoğunluğu bile aslında o yola çıkmış değiller ve öylece yaşam denilen bu hengamede ilerlemeye devam ediyorlar. Çünkü yapacak hiçbir şeyleri yok ve yapılacak tek şey yerinde saymamak olduğu için de ürümeye devam ediyorlar...

Yola çıkanlar, yola çıkarılanlar veya diğerleri. Hepimizin aslında farkında olsakta olmasakta ölmemekten başka amacı yok. En eğitimlimizden, en eğitimsizimize, en bakımlısından bakımsızına, en yakışıklı-en güzelinden en çirkinine kadar hepimiz aslında ölmemek için yolda ilerliyoruz. Üstelik yol uzun mu kısa mı bilmiyoruz. Sadece ilerliyoruz. Hiç durmadan, durmayı bilmeden ilerliyoruz.

(başka bir şey yazacaktım ama yazı böyle oldu. ne yazacağımı da unuttum. çok da önemli gibiydi sanki. zaten hangimiz boş konuştuğumuzu, yazdığımızı, çizdiğimizi düşünüyoruz ki? hiç..)