affet beni

kaba saba sıradan bi taş mıydım.
yoksa dağ başında kendi kendine biten bir çalı mı?

belki şehirler arası yolda, son sürat giden bir araba camının aralığından dışarı atılmış bir çöp
ya da kurumuş bi yaprak mı?

her fırsatta gözleri dolan hisli bir ibne olmama rağmen
neden sana karşı taş kalpliydim?
neden anlamazdım seni.

şimdi çok zaman geçti
çok sular aktı
çok şöyle oldu, çok böyle oldu.
her ne bok olduysa oldu.
ama ikimizden biri, ya da içimizden biri artık affetsin beni.
çünkü ben affedemedim kendimi.