yorgunluk

yoruldum.
her şey yolundaymış gibi yapmaktan, bi sıkıntım yokmuş gibi görünmekten, her an gülümsemekten yoruldum.
acı çekmiyormuşum gibi yapmaktan, bana bakan insanlara; kalbim sadece vücuduma kan pompalamak için varmış izlenimini vermekten, duygusal biri değilmişim gibi davranmaktan yoruldum.
mahsun kırmızıgül'ün de dediği gibi; yooooooorrrruuuuuullllldddduuuuuuum.

hiçbir şey yolunda değil ama sanki her şey yolundaymış gibi yapmaktan da yoruldum. aslında bunu için ekstra yaptığım bir şey de yok. sadece insanlar bana bakınca, her şeyimin yolunda olduğunu sanıyorlar. tabii bunda ağlayıp sızlamamamın büyük etkisi var. Ama ağlayınca da bi şeyin değişmeyeceğini bildiğim için ağlamadığımı ve ağlamanın salakça olduğunu kimseye anlatamıyorum ve onlarda her şey yolunda sanıyorlar ve böylece ben bi daha yorulmuş oluyorum.
ağlamadan öylece duran birini gördüklerinde, yaşamının zor olduğuna inanmıyorlar.
aslında onları nasıl inandıracağımı biliyorum ama yükseklik korkum var.

sıkıntıların kalıcı, mutsuzlukların geçici olduğunu insanlara anlatmaktan yoruldum.
sıkıntılarla yaşamaya çalışmaktan da yoruldum.
özetle her şeyden ve herkesten yoruldum. ama yine de yaşamaya devam edeceğim. çünkü hayatın sürprizlerle dolu olması hoşuma gidiyor. yorgunluğumu alan tek şey bu. elhamdürillah :)