erken zamanlarımda hiç kimseyi sevmedim.
kimse beni sevmedi.
karanlık ve soğuk bir mağaraya kapatılmıştı kalbim.
onunla beraber bende sessiz, kimsesizdim.
bu yüzden kimse sevmedi beni
bende kimseyi sevemedim o genç zamanlarımda.
ergenliğimin sonu, erişkinliğimin başlarında anladım sevgiye aç ve susuz bırakıldığımı.
anlamamdan hemen sonra adımı söyleyen tüm yabancı dudaklara ırmak ağzıymış gibi yapışmam,
tüm kasıklara, bi daha kalkmayacakmışcasına başımı koymam bundandı.
erken zamanlarımda hiç kimseyi sevmedim.
tüm o destansı dokunuşlarım boş ilk şehvetimdendi.
ergen zamanlarımda hiç kimse beni sevmedi.
tüm o destansı dokunuşları boş ilk şehvetlerindendi.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
düşüncelerini kendine saklama, benimle de paylaş.