İçimde bir şeyler var. Gelip giden. Ne olduğunu bilmediğim, ne olduğu hakkında bir fikrim olmayan. Bu aralar gelgitlerim çoğaldı. Yine şu "gerçekliğe bağlanmaya çalışma durumları"nı yaşamaya başladım. Neler olduğunu, neden olduğunu bilmiyorum ve artık sıkılmaya başladım. Çünkü bu durum gittikçe ağırlaşmaya ve ağırlaştıkça da beni korkutmaya başladı.
Böyle anlarda kimseye bir şey çaktırmamaya çalışıyorum ama doğrusu o 3-5 saniye içinde; sanki başka bi yerden, şimdi olduğum yerdeki bedenime bağlanmaya çalışıyormuşum gibi ağır bir ruh halinin etkisindeymişim gibi oluyorum ve o an, tüm bu gelme çalışmasına rağmen, bayılmamak için elimden geleni de yapıyor, bunun sonucunda da çok şükürki; biraz baş dönmesiyle ya da onun gibi bir şeyle ucuz kurtarıyorum.
Bunu bi kaç kişiye daha anlattım ama bu konu hakkında kimsenin bilgisi yok. Anlatma nedenim ise, belki bunu yaşayan başka insanlar bulma umudumdan başkası değil. eğer birilerini daha bulursam, aynı deneyimi yaşadıklarında ne hissettiklerini veya ne zaman ve ne sıklıkla yaşadıklarını öğrenip, kendim için anlamlandırma çabasından başkası değil.
Şimdilik gelgitlerim veya gitgellerim devam ediyor. Öyle çok korkutucu değil, ama her defasında da şok olmaktan kendimi alamıyorum. Belki çok ilerde alışacağım, ama şu an korkuyorum.
Bu şoklar bazen aniden geldiği gibi, bazen ise öncesinde ufaktan ufaktan fark edebildiğim için bir kaç saniye öncesinde sakin bi köşeye kaçtığım oluyor. Ama bazen birilerinin yanında öylece donup kaldığımda, o kişi fark edecek ve bana deli diyecek diye ödüm kopmuyor değil. Çünkü birilerinin karşımda olmasına rağmen onun tüm derinliğini gördüğüm ve hatta tüm görüntüler birbirine girdiği için o an ne olduğunu korkarak anlamış olduğum için, bi yandan kendimi sakinleştirip, karşımdakilere çaktırmadan derin derin nefes alıp vererek olayı normalleştirmeye çalışıyorum, bi yandan da şok etkisinin bi an önce geçmesi için bildiğim tüm duaları okurken, kimsenin bu yaşadığımı fark etmemesini diliyorum.
Ama buna rağmen geçenlerde biri fark etti ve tüm rengimin attığını, bir şeyim olup olmadığını sordu. Bir şeyim yoktu. Çok şeyim vardı.
Bu yorum yazar tarafından silindi.
YanıtlaSilNörolojiye git bence panik atak krizi yaşamış gibisin anlattığın şey buna benziyor ama nörolojik bir hastalık olup olmadığının da dışlanması gerekiyor.Mal mısın amk kendin anlamlandırmaya çalışıyorsun.
YanıtlaSildoktorları esnaf olarak gördüğüm için doktora gitmemeye özen gösteriyorum. tanıdığım, bildiğim bi doktor olursa belki o zaman gidebilirim.
YanıtlaSilDoktorları istediğin gibi görebilirsin tabi ancak böyle bir durumda doktora gitmekten başka bir şansın yok yaşadığın şeyin henüz ne olduğu belli değil belki komplike bir hastalığın vardır veya yoktur bunu bilemezsin ancak böyle bir durumunun bir anda ortaya çıkması kesinlikle normal değil daha da kötüleşmeden gitmelisin gerçi şimdi gitmezsen eninde sonunda gideceksin ama sen bilirsin.
YanıtlaSilbaşka bi çarem olmadığını biliyorum. ertelememin nedeni; sadece güvenebileceğim ve para kazanmak için doktorluk okumuş olmayan birini bulmak. anlatabiliyor muyum?
YanıtlaSilEvet anlıyorum tabi düşüncen böyle olabilir ancak burada para için bu işi yapıp yapmaması senin önemli değil, senin sağlık problemini çözebilecek bilgisi ve ilgisi önemli.Ayrıca para kazanmak için bunu yapıp yapmadığını anlayamazsın senle biraz iyi konuşması ve ilgiliymiş gibi göstermesine bakar ancak bunun senin sağlık problemini çözmesiyle bir alakası yoktur.Para için bu mesleği yapsa bile öncelik olan sonuçtur senin hastalığını çözebilmesidir.Bu noktada çok duygusal yaklaşılıyor maalesef ve sonuçta hastalar zararı da kendisine veriyor.insanların sağlık problemleri yaşadığı zaman doktora gitmediğini veya geç gittiğini gördüğüm zaman kendimi tutamıyorum.İnsanların bu ertelemeleri nedeniyle kendilerine zarar vermesi bir tıpçı olarak gerçekten sinirimi bozuyor ve uyarmadan duramıyorum bazen haddimi aşıyorum.Kusura bakma tekrardan haddimi aştıysam da özür dilerim ancak son kez söyleyeyim yaşadığın kriz normal değil nörolojik mi psikiyatrik mi bu ikisinin ayrımı önemli.
YanıtlaSilDüşüncelerini güzel bi şekilde paylaşmana ve bu konuda ısrarlı tutumuna rağmen cümle içlerinde uslubunu bozmamana hayran kaldım. Bu yüzden öncelikle bunun için teşekkür ederim.
YanıtlaSilSöylediklerinde haklı yanların yok değil. Belki de çok duygusal yaklaştığım için erteliyorum ve bunu yapmamam lazım. Ama nedense kafama tam oturmayınca bir işe kalkışamıyorum. Bu takıntımdan dolayı da erteliyor olabilirim.
Yaşadığım sıkıntıyla ilgili önceki yazılarımda da bahsetmiştim; bir profesöre konuyu anlatmıştım ve bana bunun psikolojik değil, nörolojik olduğunu bunun için nörölojiye gitmem gerektiğini söylemişti. Ama istanbul'da olmadığım için gitmedim ve Türkiye'ye dönünce, büyük ihtimalle o profesörün yönlendirmesiyle bir yerlere başvuracağım gibi görünüyor. Şimdilik ise biraz daha erteleyeceğim.
Son olarak ilgin ve güzel yaklaşımın için tekrar teşekkür ederim. Senin gibi güzel insanlarla hep karşılaşmak dileğiyle. Sevgiler.