ama bilincimiz yerinde olmuyor ve bizim dışımızdaki herkes bizi, yaşama ait tüm kötülüklere alıştırmak için canla başla çalışıp bu görevi başarıyla tamamlıyorlar.
buna rağmen bazılarımız bu duruma o büyürken alışıyoruz. bazılarımız ise kötülükleri kanıksayamıyor. iyiliğe olan düşkünlerimizden midir bilmiyorum.
okumakta olduğum okulun eğitim kalitesinin iyi olduğunu söyleyemem. bir kaç hoca dışında buranın genel olarak kaliteyle pek alakası da yok. bu söylediğim sadece hocalarla alakalı değil, normal çalışanından, temizlikçisine, yöneticisinden bekçisine kadar herkes sıkıntılı.
tabiki uzun zamandır eğitim almayan biri olduğum için diğer okullarla karşılaştırma gibi şansım yok ve doğrusu bu yüzden haksızlık ediyor olabilirim. ama genel olarak sadece buraya baktığımda gördüğüm tek şey, ilgili bölümlere kayıtlı olan öğrencilere, formalite icabı yapılanlara karşılık bir an önce diploma adında bir kağıt parçası vermekten başka hiçbir amaçları yok. durum böyle olunca, elinde kağıt parçalarıyla hayata atılan kalabalıklardan başka da bir şey yaratılmamış oluyor.
bu kağıt parçalarının, onların bir işe yaradığını gösterdiğini sanarak koşturup duruyorlar ve işte sonuç olarak görüyoruzki; aslında bi boka yaramıyorlar.
geçen yıl kardeşimle de bu konuyu konuşmuştuk ve o da kalablıklardan farklı bir bakış açısına sahip olmadığını göstermekten geri kalmamıştı.
böyle söylediğinde ona bir an hak vermiştim ama sonra konu üzerinden derinlemesine düşününce, aslında onun da yanlış baktığını görmüştüm.
çünkü ona "buranın kalitesi düşük. hocalarda öğrenciler de pek bi boka yaramıyorlar. herkes zaten diploma almak dışında bir amaçları yok gibi yaşayıp gidiyor. keşke başka bi okulda, dahaka kaliteli ve gerçekt hocaların eğitim verdiği bi yerde okusaydım" demiştim ve oda bana karşılık "abi boş ver sen diğer insanları. sen kendine odaklan. hem zaten sana lazım olan ve kullanacağın şey diploma yalnız değil mi? sen onu almaya bak ve bir an çnce başarıyla bitir. alır işini görürsün" demişti.
o böyle söylediğinde ona hak vermiştim. aslında bana gereken tek şey o kağıt parçasıydı, başka da bir şeyin lazım olduğunu düşünmüyorum. ama sonuç olarak, kağıt parçasına bağlı hayatlar yaşamamızda çok sağlıklı değil ve bu kağıt parçalarıyla yaşamaya başlamamız sahte bir dünyaya yelken açmış olduğmuza resmiyet kazandırmaktan başka bir şey değil.
bu iyi bir şey mi kötü mü onu da bilmiyorum ve ne olacak onu da bilmiyorum.
umarım güzel olur ama bu kağıt parçasına bağlı bi hayatla ne olacak veya elime ne geçecek onu bilmiyorum.
ama tüm bunlara rağmen dediğim gibi; onunda diğer herkes gibi düşünmesi, aslında bi yandan benim toplumdan nasıl da ayrı düşündüğümü göstermişti bana. çünkü o da sadece diplomanın işe yaramasını ve gerekli olann o olduğunu söylüyordu. oysa ben böyle düşnmüyordum. laızm olan oydu ama zaman geçip giderken, kötü bir eğitim almış olmak, ne olacak ne oalakca nasıl olacak bilmiyorum. lazım olan şey için bunca zaman harcamamız ve hakkımızı savunmak vey abirinin hakkını savunmak için bi rkağıda muhtaç kalmamız, ne kadarda zavallı bir hayat yaşamakta olduğumuzun gösteergesi değil de nedir.
evet kardeşim de toplumla aynı şeyi düşünüyor. yani eğitimi ve kaliteyi boşverip, bana gerekli olan kağıda odaklanarak bi an önce yapmam gerekeni yapıp işi bitirmeliydim.
belki de zaten yapmam gerekekn te şey budur. geri kalan her şeyi boş vermeli ve sadece o kağıt parçasını almaya odaklanmalıyım.
bugün: 26 nisan 2019
eskiden insanlarla geçinmeye çalışıyordum. iyi olmak, iyi davranmak ve aramızın iyi olmasını sağlamak için elimden geleni yapıyordum. şimdi ise bunu bıraktığımı fark ettim.
yaşlı hoca, kanser hastası karısı
kavga edip, rest çeken hoca
kötü sınav sonuçları
20 ile geçen öğrenciler
sınıf arkadaşlarımdan biri fahişelik yapıyor olabilir.
otosop çekerek gezmesi ve gezdiği herkese numarasını vermesi
diğeri ise beğendiği erkeklerden ücret almdan yattığı için sıkıldığını söylemişti bunun yerine yattığı
erkeklere "bana 200 tl borç verir misin" diyerek telfi ediyor.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
düşüncelerini kendine saklama, benimle de paylaş.