Yeni bir hataya kadar yine beraberiz.

Geçen hafta itibariyle Öküz Herif'le yine içli dışlı, öpüşlü koklaşlı olduk.

Ben de böyleyim işte. Ondan ne kadar nefret etsem de, bi bakıyorumki yine ona dönmüşüm.

Üstelik onu sevmediğimi biliyorum, laf olsun diye değil ciddi ciddi ondan nefret ettiğimden de eminim. Ama yine de dönüp dolaştıktan sonra ondan başkasına da gidemiyorum.

Bunun neden sonsuz bir döngüye bağlandığını bilmiyorum. Üzerine çok ama çok düşündüm, bir sebep yoktu. Ya da ben bulamadım. Bulamadığım sebeplerin varlığından eminim, ama neden bulamadığımı da anlamıyorum. Bi ara, kendimi ikna ettiğim bir kaç sebep bulmuştum. 

Özellikle bu nedenlerden ikisi dün gece bana bakıp güldüğünde sağ ve sol yanaklarında tekrar ortaya çıktılar. O anda "yaklaşsana" dedim ve gülüşünü biraz yutarak yaklaştı. Sanki bir şey olmuş gibi ürkekçe, sanki yanlış bir şey yapmışcasına mahcup bir hâle bürünmeye başlayan yüzü bana yaklaştığında iyice, neyi yanlış yaptığını bilmediği halde azarlanmayı hak etmiş olduğuna inanan masum bir çocuk gibiydi. Elimi uzatıp yanağını avuçladığımda içim çoktan parçalanmıştı "tekrar gülsene" dedim

-niye?

-güldüğün zaman gamzelerin ortaya çıkıyor. bu çok hoşuma gidiyor" dedim ve güldü. 

o gülünce yüzünde açılan gülleri öptüm.

sımsıkı sarıldı.

Hayatım işte böyle koca bi tekrara döndü. Belki bir kaç ay sonra onunla yine önemsiz bir nedenden dolayı kavga edeceğiz ve yine görüşmemek üzere yeminler edip ayrılacağız. Belki yine birbirimizin ağzını burnunu kırıp, oramıza buramıza küfrettikten sonra yine birbirimizi evlerimizden kovacağız. Bilmiyorum ki ne olacak. 

Ama tüm bunlara rağmen şimdi yine birlikteyiz.

Zaten o'nun için, olmuşların bir önemi yok. Doğrusu şu ki onun gibi bende hiç önemsemiyorum. Çünkü insanız ve hata yapmak için yaratıldık. 

Yeni bir hataya kadar yine beraberiz.

( Bu yazıyı Twitter'da @Mavismyrna seslendirip SoundCloud hesabından paylaşmış. Dinlemek için tıklayın: