Hiçbir şey hissetmediğim bir döneme girdim yine. O hareketsiz, durgun, hissiz çağıma girdim. Sadece nefes alıp verdiğim dönemden bahsediyorum.
Aslında girmek zorunda olduğumu kabullendim ve öyle girdim. Ne kadar sürer bilmiyorum ama sanırım bu sefer yıllar alacak gibi. Öyle hissediyorum.
Çünkü geçen ay biriyle tanışmıştık ve 3-4 hafta güzel güzel her şey geçti. Ama bayramda hiç aramadı sormadı, telefonunu uzun uzun çaldırdım açmadı, mesaj attım cevaplamadı. Sonra durdum öyle kaldım.
Biraz oturdum düşündüm, düşündükten sonra kalktım odalarda gezindim. Mutfağın duvarlarına yazdığım şiirleri okudum. Pencereden uzaktaki apartmanlara tek tek odaklanıp bakındım. Bayram gezmesine çıktıkları için kapıyı çalan çocuklara evde kimse yokmuş gibi davrandım, kapıyı açmadım. İçerde sessizce oturdum.
Sonra bi ara kalktım kaçırdığım dizileri listeledim, bayram süresince tüm kaçırdığım sezonları bitirdim. Sağdan soldan ucuza aldığım kitaplarımı gözden geçirdim, içlerinden 2'sini hatmettim. 4 gün sonra evde çıkmaya karar verdiğimde bayram arkamda kalmıştı.
Pazartesi oldu yine aramadı, Salı oldu
tedemekki o kadar önemli biri değildim
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
düşüncelerini kendine saklama, benimle de paylaş.