kitaplar güzeldir. korsan kitap satan insanlar ise daha da güzeldir.

Şu an starbucks'dayım karşımda iki üniversiteli var ve bu güzel ülkemizi kurtarmaya çalışıyoruz. Sonrasında ise sıra dünyaya gelecek. Durun geliyoruz. Biri tayyip'le savaşmayı savunuyor (bilgisayar mühendisliği mi ne öyle bir şey okuyor), diğeri ise insanların yaşarken yaptıkları işlerde en iyi olmaları gerektiğini savunarak ülkeyi kurtaracağımızı savunuyor (uluslararası ilişkiler yüksek lisans yapıyor) ben se "ya siktir edin, hayatınızı yaşayın" diyorum (ofisboyum)

Şimdi onlarla konuşmaktan yoruldum ve "yapmam gereken işler var" diye söyleyip bloga girip bu yazıyı yazıyorum. Yazmak konusunda iyice sıkıcı oldum. Artık en iğrenç yazılardan bile yazamıyorum. Ne oldu bana ya, oysa negzel yazardım. Yazdıkça coşardım, kendimi gaza getirip yazmaya devam ederdim. ama şimdi öyle olmuyor. artık bi yerde duruyorum ve "amaaan koy götüne gitsin, yazarak ne olacak ki?" deyip bırakıyorum. Öyle öyle taslaklarda 200'den fazla yazı birikti. Geçen gün taslaklara göz atarken bir çoğunu sildim. Ama yine de birikiyorlar. Ne diye yarıda bırakıp duruyorum anlamadım ki. Oysa fizik kanunlarından bahsetmiyorum, karadeliklerden yazmıyorum. Öyle sikindirik şeyler yazıyorum. Aslında bazen fizikten bahsettiğim oluyor. Özellikle seviştiğim insanların fiziklerinden. üfff ne saçmalıyorum ya. 

Bu arada akşam işten çıkarken yol üstündeki balıkçıyı görünce canım fena balık çekti. Cebimde para olunca havalı havalı yaklaşıp "abi bi balık alıyım yaaee" dedim ve balıkçı "hemen abi" deyip balığı pişirmeye başladı. Aradan bir iki dakika geçmiştiki çocuğun biri yanımıza geldi ve balıkçıyla havadan sudan konuşmaya başladılar. 

Çocukta da öyle bi tip varki anlatamam. Böyle resmen az önce dayak yemişte, dağılan ağzını burnunu sadece yüzünü yıkayarak düzeltmeye çalışmış gibiydi. Bunlar konuşmalarının ilerleyen bölümünde arkamızda duran korsan kitapçı hakkında konuşunca dikkat kesildim. Meğer kitapçı, yere serdiği bez üzerinde aylardır burda rahat rahat kitap satıyormuş. Ama geçen haftalarda polis bunu korsan kitap sattığı için içeri atmış ve henüz çıkamamamış. Aslında hakim karşısında çıksa serbest bırakılacakmış, ama işte hakim karşısına çıkmasını erteliyorlarmış. Çünkü korsan kitapçı'mız daha öncede defalarca kodese girip çıkmış. Yani en fazla 1 ay tutuluyormuş içerde. Ama bu sefer durumlar kötüymüş ve bu yüzden, adamın karısı onun yerine gelip kitap satmaya başlamış. (dün gece yazdım bu cümleleri)

(bu sabah iş yerinde devam ediyorum yazmaya) Onlar cümlelerini toparlarken benim de ekmek arası bol soğanlı balığım hazırlanmıştı, parasını verip limon suyunu bocaladıktan sonra, balığımı aldığım gibi arkalarındaki korsan kitap satan ablaya gittim. Kitapları bol bol elledikten sonra bir tanesini aldım ve cebimdeki paranın bir kitap almaya yetmediğini farkettim. abla tanesini 8 tl'den satıyordu, benim ise cebimde 5tl kalmıştı. abla 5 tl olur mu dedim, olur dedi ve kitabı alıp çantama attığım gibi uzaklaştım.

Bugün ise ayın 1'i olduğu için maaşımı alıyorum ve akşam iş çıkışı o ablaya gidip 5-6 tane daha korsan kitap alcam inşallah. Korsan kitap almak evet yanlış, ama sikerim yanlışını. Adam hapisteyken, karısı ve çocukları açlıktan ölsün mü? Bence bu gibi durumlarda korsan almak başkasının hakkında tecavüz etmek sayılmamalı.  Yani sayılacaksa da doğrusu pek sikimde değil.

Hırsızlıkla eşdeğer bir durum da değil bence. Ya da bilmiyorum, vicdanımı susturmaya çalışıyorum. Ama sonuç olarak bakıldığında; kadın mecbur kalmasa o perişan haliyle gelip bi paçavranın üzerinde kitap satmak zorunda kalmazdı. Hem zaten benim kitaba ihtiyacım var, onun da çocuklarını doyuracak ekmeğe. Birde sanırım iyilik ile kötülük arasında çok ince bir çizgi var. O yüzden kimse kendini iyi veya kötü diye tanımlamasın ve kendini böyle tanımlayamayacağı gibi bir başkası içinde hiçbir zaman kalkıp şu iyidir/kötüdür demesin.