Yalnız bu pisikolocikcikman nasıl bir şey bilmiyorum, ama benim için kötü değil. Çünkü tamamen kendimi koşullandırır gibi yaşıyorum o anları. Hatta şimdi düşünüyorumda üzülmem gereken tarihleri, anları bile farkında olmadan belirliyorum ve o anda laptopun başına oturup yazıyorum. Sonra siktiri boktan yazıların üzerinden bir kez geçip hop diye yayınlıyorum. Mesela bu yeni tanıştığım çocukla aramızda bir şey olacaksa o belirlesin dediğimden bu yana, pek takmıyor gibi yaşıyorum ve her hareketine kendimce mantıklı bi sebep bulup siklemiyorum. Ama durum böyle olunca içimdeki o yazma hissi gittikçe kayboluyor.
Oysa ben yazmak istiyorum ve sanırım yazmak için de sürekli mutsuz olmam lazım. Evet üretken olmak için sürekli moralim bozuk ve kendimi çok kötü hissetmem lazım. Çünkü böyle, kendimi iyi hissettiğim zaman olmuyor, sanırım bir kaç gün içinde kıyametler koparmaya başlayacağım :((
Nietzsche de böyle düşünüyor işte. İnsan acı çekmek için varolmuş ve acı çektikçe düşünecek, düşündürecek şeyler ortaya koyacak.
YanıtlaSilSanat felsefe.
Yalnız değilsin yani.
merak erme yalnız değilsin. birçoğumuz yazmak içim melankoliyi kullanıyoruz
YanıtlaSilof saçmala yaaa :/ yani insan mutsuz olur mu? Mutlu isen o anı yaşamaya çalış ya da ne kadar mutlu olduğunu yaz! niye ki puff!
YanıtlaSilhayır erkekim, sen mutluyken de ben yazılarını okurum, hem de daha büyük bir zevkle :)
YanıtlaSilmutlu mutsuz sen yazda gerısı teferruat
YanıtlaSilDamadaaaaa Irvin Yalom'dan bir adet Nietzche Ağladığındaaaaaaaaaaa...!
YanıtlaSil@PinkFreud @Draleye yalnız olmadığını bilmek güzel, ama gerçek anlamda hala yalnız olmak kötü =)
YanıtlaSil@Mery bazen aslında; mutlu değiliz, olamıyoruzki zaten, sadece olduğumuzu sanıyoruz diye düşünüyorum.
@Hazalım yirim seni =)))
@At Hırsızı tam senlik bi yorumdu =)
@Krem Karamel, valla bu kaçıncı defadır her defasında Nietzche ile karşılaşıyorum. Sanırım okumaya başlıycam, artık adam ne demişse =)