Sizce "götüme don mu alayım, yoksa konsere mi gidiyim?" lütfen bana yardımcı olun arkadaşlar

Bazı şarkıların, müzikleri, sesleri, tıngırtılar falan anlaşılmasına, senin dilinde olmasına gerek yoktur. Ruhunu okşaması yeterlidir ve sanırım "müzik ruhun gıdasıdır" deyişi buradan geliyor olsa gerek. Son zamanlarda ruhumu besleyen, beni sakinleştirip kendi iç dünyamda yolculuğa çıkardığı için,  üst üste defalarca dinlediğim şarkılardan ikisini sizlerle paylaşmak istedim.
Şarkılar o kadar güzel ve o kadar masum bi müzik ve içten bi ses tonuyla seslendirilmişlerki aklımdan silmek imkansız. Böyle bu iki şarkıdan birini aç ve yatağına uzan. Şarkılar çalsın sen gözlerini kapat ve adeta "ibadet eder gibi" dinle. Şarkılar o kadar güzelki, geceleri uyumadan önce artık bunları açıp dinlerken uyuya kalıyorum. Zaten bu aralar beni sakinleştiren, adeta ninni dinlermiş gibi dinleyip uyutan, gecelerime renkli, güzel, mutlu olduğum rüyalar görmemede neden oluyorlar.

İlki işte Bajar-Ogit şarkısı. Bu şarkıyı keşfim ise şöyle oldu:
Sevdiğim ve hatta bloggerlar arasında taptığım diyebildiğim bi blogger arkadaşımın, bir kaç yıl önce falan yazdığı bi yazıyı okurken o kadar çok etkilenmiştim ki, yazısının sonunda nerdeyse ağlayacak gibi olmuştum. Ve zaten yazıyı okurken içim parçalanmış, sanki yaşadıklarını, hissettiklerini ben yaşamışım gibi üzülmüş ve yazının sonunun mutlulukla bitmesini istemiştim. Yazıyı okuduktan sonra dönüp bir kaç uzun cümle yazmış ve sonrasında o'na göndermekten vazgeçip silmiştim. Aradan bi kaç hafta geçince, bi gün google'da 60'lı 70'li yıllarda yaşamış ve sonu "ölümle" bitmiş bi adamın; yaşadıkları olaylar esnasında çekilen fotoğraflarına göz atıyordum. Fotoğraflar o kadar canlı ve adamın gözlerindeki ışık o kadar parlaktıki, o günün yaşam koşullarına, toplum bilincine göre, tuttuğu yolun yanlış olduğunu bile bile ve hatta sonunu bile bile, ne yaptığından emin bi şekilde gülümsüyordu. Ve doğrusu adamın hikayesini hala tam olarak bilmiyorum ve o an öğrenmekte istemedim. Ama adam yaşarken bi kahramana dönmüş zaten ve şu an bile hala dünyada kahraman olarak anılıyor.



Fotoğraflara bakınırken daha önce okumuş olduğum, o blogger arkadaşımın yazısı ve bana hissettirdikleri, sanki böyle fotoğraflarla birbirine bağlanır gibi oldu ve bende şu şiiri yazmıştım. Şiiri yazdığımda o'na mail atıp "bak bunu yazdım" dedim ve o'da bana işte bu şarkıyı, bajar - ogit şarkısının linkini verdi. Şarkıyı daha ilk açtığımda, beni benden aldı, bitirdi, olduğum yere kitledi beni yahu. Müziği nerdeyse ağlatacak gibiydi. Adamın seside apayrı bi ağlamaklıktı. Sözlerini anlamıyordum,  google'dan baktım ama pek kendi dilindeki kadar anlamlı olmadığını düşündüğüm için fazla üzerinde durmadım. Yine aynı şekilde dinliyor ve bazen uyku tutmadığında açıp uyuyorum.

Diğer şarkı ise Oi Va Voi - Ladino Song. Bunu da, bu aralar ısınmaya çalıştığım ve hatta aramızda bir şeyler olmasını istediğim çocukla konuşurken o önerdi. Aramızda böyle, işte bu sevdiğimiz şarkıların linkleri gidip gelirken, o "bak sen kesin seversin bunu" dedi ve linki attı. Şarkıyı bi açtım "oyy allahım bu nedir yahu??  nasıl bi güzelliktir böyle" deyiverdim. Şu an bile bu yazıyı yazarken bu şarkı çalıyor. İnanılmaz güzel bi şarkı. Resmen şarkıya aşık oldum ve zaten sonrasında kendimi tutamayıp şarkının muhteşemliği üzerine, bir kaç defa daha, aynı şeyleri söyleyince; O, bu grubun 4-5 şarkısının daha linkini attı. Vavv hepsi biribirinden güzeldi yahu, şarkıları dinlerken ayılıp, bayıldım resmen. Sonra o "eğer beğendiysen 19-20-21 Ocak'ta Babylon'da konserleri var, ama fiyatları bayaa tuzlu, ama adamlar muhteşemler hatta daha önce 4 konserlerine daha gittim" dedi. Sonra biraz daha konuşmaya devam ederken, o konser için acele karar vermemi istedi. Bende bilet fiyatını sordum "50 tl" dedi. "Yok artık, yuhh ya. Çok pahalı" falan dedim ve buna rağmen, kesin olarak "evet" veya "hayır" diye bi cevap vermedim.

Karar vermedim ama, harbiden süper bi grup ve aslında gitmek istiyorum. Ama fiyatları çok yüksek lan. Hem zaten bu aralar götüme don alacak parayı zar zor buluyorum, bide konsere 50 tl verirsem "höhh artık yani" derim kendime. Bilmiyorum aslında böyle bi vicdan, cüzdan arasında gidip geliyorum ve aslında gitmekte istiyorum. Hani en azından çocukla beraber olucaz diye düşünüyorum, ama aşk da karın doyurmuyor ki be gülüm. Off hele bi bakalım, daha konser tarihine çok var. Eğer götüme don almaktan vazgeçip konsere gidersem, sizi bilgilendiririm. Ama aslında sizden beni konsere gidip gitmemek konusunda ikna edici yorum istiyorum.
Sizce konsere gitmeli miyim? neden gitmeliyim
Yoksa gitmemeli miyim? Neden gitmemeliyim?
Hem bakın şarkı aşşağıda ve sizlerde şarkıyı dinleyip karar almamda yardımcı olun:
Sizce "götüme don mu alayım, yoksa konsere mi gidiyim?" lütfen bana yardımcı olun arkadaşlar.