hayrlı bayramlar

bir bayram daha yaşadık. yaşıyoruz. nice güzel bayramlar daha yaşayalım inşallah.

bayram diye memlekete geldim ama koca evde yalnızım. evde yalnız olunca şehirde de yalnız hissetmeye başladım yine.
şehirde de herkes tanıdık ama bi o kadar da yabancı. çok yakın tanıdıklarımdan olanlarsa ya evlenip başka yerlere gitmişler, ya da öldükleri için kan bağları olan çevrelerindeki canlılar tarafından gömülmüşler. 
yanisi ölenler öldü ama yaşayanlardan da ben sıkıldım. aramızda kocaman duvarlar var, aşılması aylar alacak çin seddi falan.
istenilmediğimi tekrar tekrar öğrendiğim, iğrenç bi şekilde kusulmuş olmama rağmen dönüp buraya geliyorum. çünkü ben bir tilkiyim ve siz benim iflas eden kürkçü dükkânım.

oğlumla bayramlaştık. annesi umre'ye gitmiş. o da arkadaşlarıyla takılıyor gün içinde. akşam'ları ise bana geliyor. saçma ergen tripleri ve arada bazen beni sevdiğini ve tarafımdan sevildiğine emin olduğunu saklamak istemesine rağmen gizleyemediği o evlat olmanın verdiği tatlı şımarık surat ifadesiyle günümüzü geçiriyoruz.
çok para harcıyor. evde yemek yemiyor. arkadaşlarıyla pub-g ve diğer oyunları oynamaktan hiç geri kalmıyor. bu da beni biraz aptal hissettiriyor.
önceki yıl ona aldığım ipad'i bana satmaya ikna etmeye çalışıyorum, şerefsiz parayla bağ kurmayı annesinden öğrenmiş olsa gerek, iyi pazarlık yapıyor. kandıramadım.

bir şeyler yazasım yok. zorluyorum sadece. bugün 1 nisan. neşe doluyor insan.