Canım allahım

Yolumun yarısına geldim ve dönüp kirli temiz geçmişime baktığımda diyorum ki; iyiki istediğim gibi yaşamışım ve iyiki doğru olduğunu düşündüğüm yamuk yollarda yürümüşüm.

Gerçi bazen yürüyemeyip düşmüşüm, düşürülmüşüm ama yinede pes etmeyip sürünerek de olsa doğru yolumda kımıldamaya devam etmişim. İyiki o anlarda bile pes etmemiş ve kendi kaderimin ipini, başkasının elinde olduğunu fark ettiğim anda, kendime acımadan ipimi çekmişim.

Hayat böyle işte. 

İnsanın eğer bi ipi varsa, bence ne olursa olsun kişi kendi ipini kendisi çekmeli ve ipini başkasının eline vermediği için yerlerde süründürülse bile, asla doğru bildiğinden şaşmamalı, ipini kimseye vermemeli. Çünkü çok ilerde, yani yüzümüz buruşmaya, götümüzdeki kıllar kadayıfa dönmeye ve gözümüzün feri sönmeye başladığında, geriye dönüp hesap verdiğimiz tek kişi kendimiz oluyoruz ve ben şimdi gönül rahatlığıyla dönüp kendime; iyiki arkamda borç bırakmamışım diyebiliyorum

Şimdi bu kadar abartmaya, kendimi kendime acındırmaya da gerek yok. Çünkü hep sürünmedim. 

Yani evet etrafımda yılanlar vardı ve ben onların yılan olduğunu şimdi henüz çok yeni yeni anlayabiliyorum ama o zamanlar yılanların yılan olduğundan habersiz, onlarla yaşayıp gidiyordum ve buna rağmen, kendi içimdeki iyiliğe ve her şeyin içinde bir hayr olduğuna inanan, saf salaklığımla temiz kalmayı başarıp bugüne kendimi atabildim.

Çünkü ben yılan değildim ve tüm uzatılan elmalara rağmen, tüm açlığıma rağmen hakkım olmayanı asla almadım. Sadece hakkım olmayanı değil, aynı zamanda karşılıksız olduğunu söylenen hiçbir şeyi de asla almadım. Uzatanların da elini, elmalarıyla beraber geri çevirdim. 

Bu yüzden aç kaldığım, aç bırakıldığım zamanlarım oldu fakat içim hep rahattı ve allah çok geçmeden hep yüzümü güldürdü. 

Yüzümü o gün ve bugün güldüren allah'a şükürler olsun. canım allahım seni çok seviyorum. Canım allahım, beni çok güzel yaratmışsın. Teşekkür ederim.