Hayat Erkeği

Keşke hayatıma anlam katacak bir uğraş bulup içinde boğulsam.
Kendimi içinde kaybetsem. Kendi içimde kaybolsam.
Evet bunu çok istiyorum. Kaybolmayı ve bir müddet kendimi kaybetmiş olmayı istiyorum. Ama bunu isterken, boş birşeyler içinde değil de, anlamlı bir uğraş içinde kaybolmayı umuyor ve istiyorum.
Çünkü şu an sanki yüksek bi yerde yürürken ayağım kaymış da boşluğa düşmüşüm de hâlâ yere değmemiş, düşmeye devam ediyormuşum gibi hissediyorum ve açıkçası öleceğim kesin bile olsa, şu an istediğim tek şey bi an önce yere çarpmaktan başka bir şey değil.

Ah şu belirsizlikler, insanın kafasında azcık kalmış olan aklını da alıp yere çarpan belirsizlikler. İnsanı insan olmaktan çıkaran şey belirsizlik değil de nedir?
Evet insanı insan olmaktan çıkarıp, insan dışı bri şeye dönüştürüyor.

Belki de insan yorgunluğunu hissetmemek için sürekli bir şeylerle melgul oluyor ve hayat denilen akıntı da o sürede bazı şeyleri alıp götürüyor.

Bu durum çok garip. Çünkü artık fark ettimki hepimiz öleceğimizi biliyor ve aslında bu bilgiyi kendimizden saklamak için kendimizi durmadan meşgul tutup oyalıyoruz.

yolun sonuna gelmiş gibiyim. Sanki dipsiz bir kuyuda, aşağı düşmeyi bekliyorum. Oysa kuyunun bir dibi olmadığını biliyorum ve düşmeye benzeyen bir şekilde kuyuda yol alıyorum.