uzun ilişki yaşamanın en kötü yanı, ayrılık sonrasında yeni birileriyle tanışma üşengeçliği ve ara ara kendini anlatıp anlaşılmayı bekleme üşengeçliği olduğunu düşünüyorum.
yani düşünsene, 5-6 yılını birine vermişsin ve ıcığına cıcığına kadar birbirinizi tanıyorsunuz, bir çok yerde zaten ne desen anlıyor, demesen bile anlıyor.
yok ben böyle yazamıyorum.
Yazamamak kurmak istediğin cümleleri öyle ya da böyle daha önceden birileri tarafından ifade edilmiş olduğunu düşünüp bundan vazgeçmek. Hevesin kırılmasıyla eşdeğer. Mutsuz insan ya da mutlu insan yazar diye kalıplar kullanmak bu noktada bana yanlış geliyor zira insan ne halde olursa olsun " yazamamak " belirli bir hissiyata bağlı değildir.
YanıtlaSilhaklı olabilirsin.
YanıtlaSilBence kendi kendinle çeliştiğin için kaykılıp kaldın.
YanıtlaSil5-6 yılını birine vermişsin ve ıcığına cıcığına kadar birbirinizi tanıyorsunuz, bir çok yerde zaten ne desen anlıyor, demesen bile anlıyor.... demişsin.
bu derece iyi anlıyorsunuz da niye her bir araya geldiğinizde öküz herifle havga ediyorsunuz hem kaç sene oldu? demek ki neymiş, bazen birine kendini bir günde anlatabilirken 5 senelik sevgilin ile birbirinizi bir dakika bile anlayamayabiliyorsun.
@turki
YanıtlaSilkonu birbirini anlayamamak değil, konu 5 sene geçse bile insanın içindeki o "karşısındakine üstünlük kurma, üstün olduğunu kabul ettirme" uğraşının hiç bitmeyecek olması. hala kendini üstün görüyor, hala kendi üstün görmesinin yanında üstün olarak kabul ettirmek istiyor. oysa ben alt üst değil, yan yana olmayı tercih ediyorum. o bunu kabullenemiyor. anlatabiliyor muyum?