yol

her şeyi boş verdim.

kimsenin umrunda olmadığımı bilmek ama umrunda olacağım biriyle karşılaşmak umudununda içinde olduğu bir ruh haliyle düştüm yollara.

ben dünyaya alışamıyorum, yerleşik hayat hiç bana göre değil.

zaten ben kendime ait bir şeyler de biriktiremiyorum, 

durum böyleyken kendimi kimseye ait de hissedemiyor ve hissettiremiyorum da.

neden böyleyim ben, neden onlar öyle.

birilerinin hayatında kalacak kadar sevemiyorum da. 

gidecek kadar seviyorum ve ben çok gidiyorum, kimse bilmiyor.

ama kimse de beni, benimle gelecek kadar sevmiyor. hep ben seviyorum, gittiği yere kadar.