belki de gitmeni değil, sadece değişmeni istiyorumdur.

Sanırım hayat; birinin peşinden köpek gibi nefessiz kalıncaya kadar koşup, onu elde ettikten sonra doya doya sikip vazgeçebileceğin bir maceradan başka bir şey değil.
Hayır. Aslında bu kadar basit olmamalıydı, ama öyle işte. naapcaksın.
Aslında ondan, sırf sadece doya doya siktiğin için vazgeçmiyorsun. Doya doya sikmek için vazgeçiyor olsan, sonuç olarak sikin bundan sonra da kalkmaya devam edecek ve bu sayede sikilmeyi veya sikmeyi hep arzulayacaksın. Bu yüzden vazgeçmenin nedeni bu kadar basit değil.
Ne olabilir dersen, bilmiyorum. Ama kendim için söyleyecek olursam, sanırım yoruldum. Hem de çok.
Bunu dün öküz herif'le yataktayken farkettim. O yine telefonunu almış, tüm gay app'lerini kontrol ediyordu, bende onu izliyordum. Sonra telefonunu alıp şöyle bi bakındım. Piyasadaki bütün gay app'lerini indirmiş ve hepsinde de profilini açmış. Ee profil açık olurda yazmayan olur mu? Yazışmadığı kimse kalmamış. Durup baktım ve telefonu kenara bıraktım. O da "ee ne oldu şimdi? yazışmalarımı okudun da ne oldu?" dedi. Boş boş bakındım suratına. O an anladım, çok yorulmuştum ve bunu ona da dedim "hiçbir şey olmadı. yoruldum artık. çok yoruldum" dedim ve onunla yanyana uzanmış bir haldeyken gözlerimi kapatıp düşünmeye başladım.

Aslında ilk defa değil bu yazışmaları. Hatta hep yazışır ve başkalarıyla tanışır da. Ama işi hiçbir zaman ilettlettiğini söylemez. Yani hep konuşmakla kaldıklarını söyler.  Buna rağmen ben de hep uyardım, hep konuştum, hep "ama eğer başkalarıyla konuşacaksan, başka arayışların olursa biz zaten birbirimize yeteri kadar ısınamayız. en azından arayışlarına son ver bakalım biz nasıl olacağız" deyip durdum. o ise illaki sex için konuştmuyorum deyip durdu, bende "o zaman twitter hesabından insanlarla konuş, orada da çok farklı ve çok değerli insanlar oluyor. sadece gaylerin olduğu bir yerden insanlarla tanışıp sohbet etmenin amacı ne? sadece gaylerle sosyalleşmek istemenin amacı ne?" dedim.

Bu konuyu ta ilk tanıştığımız günden bu yana sürekli konuşuyoruz. Hepte konuyu açan kişi ben oldum. Defalarca konuşmamıza rağmen, konuda değişen tek şey, tek fark; bir önceki konuşmamıza oranla bu konuşma da, ya bir cümle eksik, ya da bir cümle fazla bir şekilde konuşuyor olmamız. Onun dışında değişen hiçbir şey yok. Ama işte o yinede "nuh" diyor "peygamber" demiyor. Bu sefer de öyle oldu..

Sürekli yeni insanlarla yazıştı, sürekli pusuda bekleyen kurt gibi istanbul'a tatile gelen tüm turistlerle yazıştı ve işin kötü tarafı şuki; ingilizcem olmadığı için ne yazıştıklarını bilmiyorum. sadece satırlarca yazışmaları var o kadar. Bende alttan almaya, üstüne gitmemeye karar verdim. Sonuçta birbirimizin kölesi değiliz, kimseye de hapis hayatı yaşatmaya hakkımız yok. Bunun farkında olduğum için, her ne kadar alttan alsamda, bazen fena küfürler kavgalarımız da olmuyor değil. Ama o bunu yine de anlamıyor ve hala arayışlarda, yeni birileriyle tanışmak için can atmakta.
Ona defalarca, sakin bir şekilde sex bağımlısı olabileceğini de söyledim, böyle bir ihtimali düşünmesi gerektiğini de söyledim, ama o dalga geçip "sikişmek istemenin neresi bağımlılık olabilir" deyip geçiştirdi. İşte bunların toplamında ise, ben de çok yoruldum ve yorulduğumu ona da söyledim..

Çünkü onca emek vermene, çırpınmana, onun için gecenin ve gündüzünün hangisi olduğunu şaşıracak kadar kafanı karıştırmana rağmen onun arayışlarının bitmemesi; işte bu çok yorucu. İşte bu insanın amına koyuyor. Durup düşünmek zorunda kalıyorsun, acaba nerde hata yapıyorum, hatam nerde diye. Oysa hata yapmıyorsun ve bu yüzden kendinde bir hata aramakla hata ediyorsun.
Bunun üstüne "hatam yoksa, demekki ben çok çok çirkinim" diye de düşünmeye başlamıyor değilsin. Ama yok bunlar değil sorun olan. Sorun; onun kafasının içindeki delikte ve o deliğe, bitmek bilmeyen illaki bir şeyler sokturma isteğinde. Kafasının içindeki deliği doldurmak için tutup götünü bir gecede 5 posta siksen bile, dolmuyor. Çünkü sorun daha da derinde ve oraya girmek için sikinin büyük ve uzun olması da yetmiyor. Sorun daha da başka. Sorun şehvete teslim olmuş eşcinselliğinde. Sorun eşcinselliği sadece karşısına çıkan her erkekle yatmak sanan zihniyette. Nefret ediyorum bu anlamda eşcinsellikten ve böyle yaşayan eşcinsellerden. Homofobiklerden daha homofobikleşiyorum ve inanın sikimi ağızlarına sokup nefessiz bırakıp ölünceye kadar beklemek istiyorum. Nefret ediyorum bu sığ eşcinsellik anlayışından ve yaşayışından. Özgürlüğü sadece istediği an sikişmek sanan kalitesiz yaşamlardan ve insan kılıklı düşüncesiz hayvanlardan.

Bir kez daha şunu anladımki; birine aşık olup onu taparcasına sevsen bile, o kendisine başka tapanlar aramaya hep devam edecek. Çünkü arzulanılmak bir hastalıktır ve bu hastalığın ilacı ise; koca bir hiç olduğunu kabullenmektir. Bir hiç olduğunu kabullendikten sonra, iyileşmeye başlıyorsun. Çok çok iyi oluyorsun.
Bu bende de böyle. Ama en azından kendimi bir nebzede olsa durdurmayı başardım. Çünkü sorununu sadece sen çözebilirsin, sorununun üstesinden sadece sen gelebilirsin ve sorununun üstesinden gelmek içinde öncelikle kendinin iyi biri olmak istediğine ikna etmelisin. Girdiğin bok çukurlarının ne kadar derin olduğunun bir önemi yok! Önemli olan; senin bir bok çukurunda olduğunu kabullenmen ve çıkmak için vereceğin çabalar, çıkmak için pes etmemendir. Hem laf buraya gelmişken, doğrusunu söylemek gerekirse dünyada yarraktan daha güzel başka hiçbir şey yok. Ve biliyorum; güzel olan şeylerden vazgeçmek zordur.
Ha şunu söyliyim, o çukurdan da hiçbir zaman çıkamayacaksın, ama çırpınmak seni diğerlerinden daha masum yapar, daha samimi ve gerçekçi yapar, daha güçlü ve çevresine de güç veren yapar. O çukurda diğerlerindne tek farkın senin çıkmak için çabalamandan başka hiç bir şey değil. Ama şu bokumuzla doldurduğumuz iğrenç dünyada diğerlerinden farkını göstermek için; ölümüne yorulmuş olsan bile, çırpınmaya devam etmen lazım. Çünkü çırpınmazsan, boka karışıp aynılaşıyorsun. Bense boka bulanıp, aynılaşmaktan yana değilim.

Ya neyse de konu nerden nereye geldi. İşte böyle yani, o hiç durmadan bir arayış içinde ve bu arayışları bitecek gibi de değil. Artık bunu onunla tartışmaktan da yoruldum. Hep aynı cümlelerle noktalanan finaller, hep aynı mimikler, iki kişilikli bir ilişki içinde hep aynı özgürlük naraları.
Senin özgürlük anlayışın götüne giren yarrakların sınırsızlığı ise, ne yapabilirimki? senin aşk anlayışın sadece şehvet ise, bunu değiştirememki? senin sevgi anlayışın 10kişinin yatağa girip birbirini sikmesi ise, ne diyebilirimki? senin romantizm anlayışın sadece romantik filmleri izlemek ve o filmler başladığında mesaj atıp "kanal d'de romantik bi film var onu izle" demek, ama romantizmi beraber yaşamamız değilse ne yapabilirimki? git işte! göt senin götün, yarrak senin yarrağın. onları kime nasıl ve ne zaman sunacağını ben söyleyemem ki.. bana böyle bir hak vermedin. bundan sonra da onlarla ne yapacağınla da ilgilenmeyeceğim.