Artık bir şeyler yoluna girsin istiyorum. Yaşadığım kararsızlıklar,
yediğim boklar, sıçtığım anlar artık bitsin istiyorum. Yalnızlık ne
kadar zordur bilir misin? Hiç olmadık anda intihar'ı düşündürtür sana.
Koca evde tek başına dolaştığın her an, dünyaya tek geldiğini ve tek
başına yaşayıp, sonra da tek başına öleceğin korkuları teslim alır
zihnini ve sonrasında da bedenini, beş para etmez bi bok çuvalından ibaret
görmeye başlarsın.
Evin en sessiz köşesi dile gelir.
Salonda yürüyen karıncaların ayak seslerini işitirsin, sivri sinekler
vızıldamayı bırakıp seninle konuşmaya başlarlar, ibne hamamböcekleri sık sık
sabunlarını düşürdüklerinden olsa gerek banyodan hiç olmadık sesler
gelir. Mutfakta tabak çanak ne varsa, gecenin bi yarısı sebepsizce dile
gelirler. Onlar dile geldikçe, sen korusa korusa sadece odanın
soğukluğundan koruyacak olan, ama buna rağmen senin ona korkudan; bir
zırhmış gibi davranmaktan geri kalmadığın yüzdeyüz pamuktan yapılmış
olan battaniyeye daha bi sıkı sarınırsın.
Yaşın
ilerledikçe daha bi korkarsın ölümden. Bazen osbir çekerken aklına "ya
şu an ölürsem ve sikim elimde kaskatı kesilmiş bi halde beni böyle
bulurlarsa ne olacak" diye düşünmeden edemezsin..
Zaman, hiç
sormadan bir şeyler alıp götürür senden. Hiç farketmezsin. Bi sabah
kendini 30'unda bulursun. "Onca sene nerde?" diye hesap soracak kimsende
yoktur. Hayatına girip girip çıkanları düşünürsün, kimsesiz kalışının sebebini kendi huysuzluğuna bağlarsın.
Allah diye birini aramaya, bir şeylere inanmaya ihtiyaç duyarsın. Hiç bir şey bulamadığın için kendine sarılırsın..
Var'la,
yok arasındaki gidip gelmelerin, tıpkı bir orospunun altına girdiği
yakışıklının onu bu hayattan çekip kurtarması hayallerine dalıp gitmesi
gibidir. Ne kurtulan olacaktır, ne de kurtacak kimsesi vardır. Zaten yakışıklının gözünde, altındaki orospunun bomboş
bir çuval'dan başka bir anlamı olamaz. Orospunun sadece bir kaç dakikalık sultanlığı vardır. Boşaldıktan sonra biten ve bir çöp bidonuymuş gibi dönüp bakılan. İçine girip çıkan her erkek, ona sadece doğmayacak bir
kaç piç bırakır.
Belki aynı orospuyu, aynı ailenin tüm bireyleri sikmiştir. Kimbilebilirki? Olabilir yani; sonuçta önemli olan orospunun amcığının ederini karşılayabilmek değil mi? abi dün sikmiştir, kardeşi bugün sikecektir, babası önceki hafta gelmiştir, amcası ayda bir, dayısı her 2 günde bir sikiyordur bu orospuyu. Aynı orospu akraba olduklarını bilmedikleri birbirinden yakışıklı onlarca kişiye umut bağlayıp durur. Bir mal olan orospunun canı yanmaz artık, çünkü sadece amı değil, canı da
hissizleşmiştir. Gözyaşları da yoktur onun, duygularını kaybedeli yıllar
olmuştur. Tıpkı susmayı öğrettikleri gibi, ağlama'mayı da
öğretmişlerdir. Zaten onca ağlamadan sonra temizlenen ve sonra tekrar
kirlenen gözler artık ağlayıp ağlamamak arasında gidip gidip gelir.
Karasızlıkların en büyüğü de budur. Ağlasam mı, yoksa ağlamasam mı?..
Dışarda
kocaman kahkahalar patlatırsın, mutluluğun kıskanılır. Oysa bilmezlerki
eve dönüp kapıdan içeri girdiğin an yıkılıp kalmışsındır. Kimse bilmez
nelerle savaştığını, hangi gülümselerinin gerçek, hangilerinin sahte
olduğunu. Hayat sana sadece iyi rol yapmayı öğretmiştir, başka da
verecek bir sikim şeyi yoktur zaten onun.
Her yalnız kaldığında gülümsemelerinin yerini asık suratın alır.
Yalnız başına kaldığın her an da için kan ağlar. Ve sen ağlamamak için
asla yalnız kalmak istemezsin. Denize düşen yılana sarılır misali
herkesi iyi biri olarak görürsün. Belkide asıl kötü benimdir diye
düşünürsün. Hem bu kadar farklı fikrin, bu kadar farklı bakış açısının
olduğu bir dünya da kimi kötü diye etiketleyebilirsin ki, kim asıl kötü
olabilir ki? Sen mi, yoksa seni "aşkım" diye sikip, boşaldıktan sonra prezervatifiyle beraber sokağa atan mı orospuçocuğu mu?
arık toparlanmanın ve hayata katılmanın vakti gelmedi mi ;) arkadaşlık dostluk özveri ister devamlılık ister umarım bir gün sen de özveri göstericek kadar herşeyini paylaşabilceğin dostlar edinirsin ;)ben şuna inanıyorum şu hayatta ne ekersen onu biçersin o yüzden lütfen ektiklerinin güzel olması için çaba sarf et ;) kocaman kocaman kocaman sarılıyorummmmmm :d
YanıtlaSilalkışlar bugün saanaa nacizhane..
YanıtlaSilevet işte bu ve böyle hayat...
YanıtlaSilyalnızlık.. ölüm.. korkuyorum elimde değil bu ikisinden. sonsuz bi hayat ne kadar sıkıcı gelse de sonsuzluğu istiyoruz biraz. çünkü zaman ne kadar geniş olursa olsun biz ya da birileri sıçıyor mutlaka elimizdekine, geçip gidiyor işte o da böylece. mutlu rolleri oynamaya devam ediyoruz biz de mutsuzluktan boğulurken. acıdan kıvranırken gülümsüyoruz karşımızdakine.
YanıtlaSilbenim ruh halimi anlatmıssın aynı daşşanı öpeyim hayat erkeği valla ağladım okurkenn
YanıtlaSilBu yorum yazar tarafından silindi.
YanıtlaSilBu yorum yazar tarafından silindi.
YanıtlaSil