kimi sevsen, en çok canını o yakar...
kime dönüp ikinci defa baksan, en çok o seni peşinden koşturur...
kimin elini tutsan, uçurumdan o seni yuvarlar...
kime elini uzatıp merhaba dersen, o kişinin ardından el sallayıp elveda dersin...
kime kalbini verirsen, işte o en azılı hırsız çıkar...
böylece kime nasıl davranacağını şaşırırsın, AŞKIN VARLIĞINI inkar eder, en büyük günahkarlardan olursun...
Ya da aşkın varlığını kabul eder acı çekersin..
YanıtlaSilpink'e katılıyorum.aşkın varlığını kabul etmek demek ömür boyu doldurulacak "çile"yi göze alacak kadar yürekli olmak demek.çok az insan göze alır.bunların da çok azı başarır ya yüreği ortaya koymak bile insanı kendine döndürür.insanın tamamlanmasının en güzel yolu aşk yoludur.belki de tek yolu.
YanıtlaSilSevme, Bakma, Uzatma Elini, Merhaba Deme, Kalbini Verme !
YanıtlaSilBunları yapmaktan vazgeç...
Ne gerek var? Yapma işte. En azından canın yanmaz!
bir şey yazmak istedim ama yazamadım.kelimeler düğümlendi sanki..
YanıtlaSilFerhat Göçer ne güzel söylüyor " Ama sen hiç korkma aşk önünde eğil" beklentisiz sevebiliyor musun, işte o zaman aşkın yaratıcılığın sınırlarında gezinir...
YanıtlaSilSaygılar...
@Pink aynen...
YanıtlaSil@Lorelai insanın kendini bulması için sevgi şart.
@Vanilla olm -me ler ne kadar kötü farkettin mi?
@Ozan :)
@Nessuno benden de saygılar.
Pinke katılıyorum, başka söze gerek yok sanırım..
YanıtlaSil