Hayat Erkeği

bilirsin işte, insan yaşlanınca doğduğu topraklara dönmek ister. çünkü 

 çünkü çocukluğu orda geçmiştir ve yaşlılık da ileri dönem çocukluk olduğundan dolayı böyle davranmak normaldir.
çocukken kafanda belli bir şey olmaz. doğruların yanlışların yoktur. sadece yaşarsın. ölmekte olan binlerce kişi, aç susuz milyonlar, savaş esirleri, tecavüz gurbanları, çocuk köleler, seks işçileri ve diğer acı çekenlerden haberdar değilsindir ve haberleri verilmez sana. televizyonlarda sadece çizgi filmleri ve sahte kahramanları takip edersin. bugs bani'ye gıcık olursun, tom ve jerry'ye gülersin ve sokaktaki farelerin neden kocaman gözleri olmadığını düşünür, buna anlam veremezsin. en büyük derdin, neden jerry'nin bodrumunuzdaki fareden farklı olduğunu düşünmektir. başka bir şeyi kafana takmazsın. kafan sadece bu kadarına basar. kafasızsındır. kafasız olmak böyledir.

Yaşlandıkça doğduğun topraklara dönme nedenin bu kafasızlığında olabilir. doğrusunu allah biliyor. ben bilmem bana sorma. ama bildiğim şey şu ki; bir zamanlar nerde mutluysan, nerde birazcık dahi olsa kendin olmuşsan oraya dönmek için fırsat kollarsın. hem tüm şehir tanıdık ve herkesle selamlaşabilir, herkesle birbirinizi soruşturabilirsiniz. yalnız kalmak bir yaşlı için cehennemdir. ben yaşlı değilim ama hep bir cehennemdeydim. cehennemimi içimde taşıdım. içimde dipsiz bir yalnızlık vardı. dipsiz olduğundan habersiz bir şekilde elime geçen her şeyi içine attım. hiç yaşanılmamış gibi, ya da hiç atılmamış gibi geçip gittiler.