Bi gün çok erken yaşlarda,
Henüz kimsenin seni ciddiye almadığı ama senin herkesi ciddiye aldığın o çok masum zamanlarda
İçinde bi yerde kayboluyorsun.
Henüz küçük bir çocuksundur
Küçücüksündür. küçücük.
Sen kaybolursun, hiç kimse farkında varmaz.
Kaybolmuşluğun, kaybolmanın ne olduğunu sen bilmezsin.
sen sadece kaybolduğunu bilirsin.
Kaybolmak senin için bir anlamdan uzak, sadece bir varlıktır, ilerde öğreneceğin bir kelimedir.
Kayıpsındır ama ordasındır da.
Çünkü herkes tüm boşluğuyla, koca hiçliğiyle, içindeki hiçsizliğiyle sana bakıyordur
ama gördükleri tek şey bir et yığınıdır
Orda olmadığını anlamazlar.
Kimsenin senden haberi yok, tek başına tüm kalabalığa karşı yaşıyorsun.
Tüm kalabalığa karşı yalnız, tüm kalabalığa karşı tek başına.
Önceleri, yani henüz çok erken zamanlarında bunun farkında olmazsın.
Böyle yaşadığının, yaşamının, debelendiğinin, hiç farkında değilsindir.
Hayat denilen şeyin bu olduğunu sanarak yaşarsın. yaşarsın. yaşarsın ve zaman akıp gider.
Eğer hayatta kendimizi kıyaslayacak hiç birşey olmasaydı nasıl hissederdik diye düşünüyorum son günlerde....Yani sanırım öyle olsaydı, sadece yaşardık...Yargısız...
YanıtlaSilYazdıkların gerçekten çok güzel...Ama umarım kendini iyi hissediyorsundur....Yanlış anlama, ben de kendimden biliyorum...İnsanın böyle şeyler yazabilmesi için hissetmesi gerekir...Umudunu kaybetme!!
benim kıyaslayacak bir şeyim yok galiba. ya da olmadı. ya da hatırlamıyorum. işte öylesine yaşadım ve geldim bugüne.
SilAslolan yaşamak değil mi zaten....Kocaman sarılıyorum sana hayat erkeği...çok kalp...
YanıtlaSil