kimsenin gücü yok bir ayrılık daha yaşamaya
herkes yorgun ve yine de başı dik.
küçük bir gönlü, yarım saatliğine sevindirmek uğruna koparılan çiçeklerin vazoda en fazla iki gün ayakta durma cezası alması gibi hayat.
solgun renkler edininceye kadar mutlu görünme alışkanlığı edindirdik sevenlerimize de.
çok silahsız ve çok bıçaksız ellerimiz, ama yine de saldırıyoruz hiç acımadan onların bedenine.
mis kokulu çıplak bedenleri, ağızları temiz sözleri kirli insanlar
bir dokunsalar boşalacak sokak
bütün hevesleri kaçacak, sana duydukları aşk bitecek.
herkes yorgun düşecek yatağa, gözleri kapalıyken “keşke gelmeseydimler” belirecek akıllarda, kaçıp gitmek isteyecekler uzaklara. cümleler de acılar gibi hep tekil, yaşarlarken hep çoğul.
22 kasım 2016 (saat 10:34'da böyle saçmalamışım)
çok güzel,baya güzel
YanıtlaSil