Aslında tam olarak kızmakta değil, "sadece 'hım aslında biraz sabırlı olsaydım, aslında biraz alttan alsaydım, aslında biraz kendime çeki düzen verseydim şu anki hayatımda her şey daha güzel olabilirdi' cümlelerinin olduğu kocaman düşünce balonlarına kendimi bırakır, iyice yükseldikten sonra patlayıp beni aşağı atmalarını izlerim" desek daha doğru olur.
Ya da bilmiyorum, belki de şu an sadece edebiyat yapmaya çalışıyor, bi kaç güzel cümle ile geçmişimdeki kararlarım sonrasındaki kayıplarımın sebebi olarak kendimi görmemeye çabalıyorumdur.
Sebe her ne olursa olsun, tüm edebi cümlelere rağmen bu aralar iyice emin oldum ki; hiçbir zaman hayatımın içine eden biri olmadım ve başkalarının da hayatıma sıçmaya kalkıştıklarını fark ettiğimde; tüm gücümle boklarını üstlerine atmaktan geri kalmadım. Çünkü emin olmamakla beraber biliyordumki; ne olursa olsun yaşanacakların, yaşanmışlıkların tek sorumlusu yine ben olacaktım ve zaten öyle oldu, olmaya da devam ediyor.
Kendi hayatınızı yaşamanız için, sadece size verilmiş olan hayata ne pahasına olursa olsun bugünden itibaren sahip çıkmanız gerekiyor.
ve evet, belki size verilmiş olan hayata sahip çıkmak, şimdilik sizi toplumun dışına atıyor olabilir ama inanın, dışardan bakınca her şeyi de daha net ve güzel görüyorsunuz. görmeye başlıyorsunuz.
son olarak da şunu söylemeliyim ki; belki de kendi hayatınıza sahip çıktığınız için kaybettiğiniz her şey, aslında kayıp olarak tanımlanan kazancınızın yanında çöptür :)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
düşüncelerini kendine saklama, benimle de paylaş.