hey dostum, senin sorunun ne kahrolasıca?

Bu sik kalkmama meselesi galiba ciddi bir konu. Hani bugünlerde öyle rahat bi şekilde ağzımı yaya yaya "sikim kalkmıyor" falan diyorum ama doğrusu şu ki kalkmasını mı istemiyordum, yoksa kendiliğinden mi kalkmıyordu emin değildim.

Hatta daha açık konuşmak gerekirse; sikimin kalkmama nedeni olarak, aslında içten içe bilinçaltımda Öküz Herif'i sevmediğim için sikimin kalkmadığını sanıyordum. 

Sonuçta o kadar kırgınlık, o kadar yorgunluk yaşatmışız birbirimize. Ve tüm bunların sonunda sikim de ona kırılmış olabilirdi. Bunu, ciddi ciddi düşünüyordum.

Ama bu düşüncelerimin kafamda iyice şekillenmesinden bi kaç gün sonra, sadece sikimin değil, götümün de ona kırıldığına inanmaya başladım. Çünkü, ona karşı, değil cinsellik, hafif bi erotizm barındıracak bir şey bile hissetmiyordum. Hatta ona karşı içimde küçük bi kıpırdamayı bırak, dallarımdaki yapraklar bile donmuş gibi öylece duruyorlardı.
Sanki, sanki içim taş kesilmiş gibi. O eski titremelerden eser yok, o, bizi önünden geçmekte olduğumuz dükkanın vitrininde ayrı ayrı gördüğüm andaki halimize bakıp hayıflanmalarım yok.

Bu durum kafamı fena kurcalamaya başlamıştı.

Önceleri "bu düşünceleri iplemezsem geçer" diye düşünerek zihinsel karşı atak yaptım ama atağım pek bi poka yaramadı. Aksine kafamın içinde coştukça coştular ve en sonunda "acaba onu gerçekten sevmiyor muyum?" adında yeni düşünceler oluştu.
Çünkü sonuçta biz öylesine bile "yanyana gelince seks yapmazsak olmazdı" gibi yaşıyorduk. Ama şimdi yan yana gelince kuş başını bile kaldırmıyordu.

Madem herhangi bi yerim ona doğru kalkmıyor, belki başkasına kalkıyordur diye düşündüm.
Çünkü böyle olmazdı, bu gidişe bi dur demek lazımdı. Bu yüzden, beğendiğim biriyle gayet uzun sevişmeceli bir yatak faslı yaşamaya karar verdim.

Buldum birini, birbirimize öldük bittik. Herifçioğlunun tipi de kıyak, havalı bi cakası var. Psikoloji mi ne okumuş, şimdi de yüksek lisans mı ne yaparken, bi yandanda hastanelerden birinde çalışıyormuş falan. Ağzı da iyi laf edince, dedim "iyi madem buluşalım."

Kalktı geldi bana. Yolda gelirken "nescafe 3ü1arada getir" dedim, getirmiş, suyu ısıttım, kahveleri yaptım koydum masaya. Laf lafı açtı, saatlerce bırbır ettik. Masaya kendimiz dışında her boku yatırdık.

Ama bi yandan çocuğun elleri heyecandan titriyor. Belli, benim 5-6 yıl önceki hallerimi o daha yeni yeni yaşıyor. Nasılda bittiğini belli etmekten kendini alamıyor bir görseniz. İçim cozzzz etti.
Bi ara saçımda bir şey varmış gibi yalandan eliyle aldı. Oysa yutmam bu numaraları, çünkü ben de eskiden öyle yapardım. Beğendiğim biriyle başbaşa kalınca, bi dokunayım, bi nefesini hissedeyim diye attığım taklalar hala aklımdadır. Gözlerim de fıldır fıldır olurdu, ağzımdan soluklanmayı bile unuturdum.

İşte şimdi bu pskiyatr'da öyleydi. 3üncü saatin sonuna yakın, o heyecanını iyice yenmişti. Saçma sapan bi esprim, üzerine bana bakıp güldüğü son anda, kendime çekip öptüm.
Öptüğüm anda kendini koy verdi.

Sonra ne kadar zaman geçti bilmiyorum, biz artık çıplaktık ve üzerimizde kendimiz dışında bir şey kalmamıştı. Hayvan gibi öpüşüyor olmamıza rağmen de benim flüt'ten hala ses yoktu.
Biraz daha seviştik ettik ve sonra "bitirelim mi artık. çünkü bu ara benim sikim kalkmıyor ve açıkçası daha da kalkmaz galiba" deyiverdim. Önce bi an yüzüme bakıp, şaka yapıyorum sandı ama sonra toparlanıp "tamam" dedi.

Giyindiğimizde tekrar kahve yaptım, oturduk yine laflayarak kahvelerimizi içtik. Lafı döndürüp dolaştırıp bana getirmek istedi, her defasında bumerang gibi ona yönlendirdim ve en sonunda pes edip "tamam anladım, bu konuyu konuşmak istemiyorsun" dedi "sağ ol" dedim.
Konu kapandı, sağdan soldan konuştuk, sonra o giyindi gitti. Bende oturup benim kuşa baktım. Cık olmamıştı.

Anlaşılan konu Öküz Herif'i sevmem veya sevmemem de değildi. Çünkü sadece ona ötmüyor diye düşünüp başkasıyla denemiş olmama rağmen, yine ötmemişti. Belki de sadece canı ötmek istemiyordur, hepsi bu.