de bana. seni seviyorum de.

seni seviyorum diyenim olmadı hiç. açık açık.
hep ben kurdurttum o iki kelimeyi. zorla.
sanki söylenmezse tetiğe basacakmışım gibi ciddi ve olduğum kadarıyla hadsizce.
buna rağmen tüm önemsizlikleriyle ya kahkaha aralarına sıkıştırıldı bana söylenmesi gereken seni seviyorumlar, ya da geviş getirir gibi yarısı yutulmuş halleriyle alelacele geçiştirildiler.
herhalde piçim ben piç.
çünkü ben istemeden seni seviyorum diyenim olmadı hiç.

hiçbir şey söylenmedi bana. hep sessiz.
hiçbir cümle tam kurulmadı. hepsi yarım yamalak.
ama ben anladım o sessizlikleri.
ben tamamladım yarım bırakılmış cümleleri
kendime anlamlardan anlam beğendim. iyi hissettim. sonra kötü oldum. kimin umrunda ama? hiç.