osmanlı padişahları

-Hayatımda kimse yokken ağız sağlığıma dikkat ediyorum, ama hayatıma biri girdiğindeki kadar değil. Neden böyle yapıyorum anlamadım.
(3 gün sonra bu konudaki fikrim: aslında hayatımda birilerinin olması veya olmaması önemli değilmiş. tamamen moralime göre hareket ediyorum. sağlığımı önemsediğim günlerde bu tür kişisel temizlik konularına daha çok dikkat ettiğimi farkettim.)

-Yemek yapmayı öğrenmeye karar verdiğimden bu yana, her şeyi yapmaya çalışıyorum. Bugün domatesli bulgur pilavı ve etsiz türlü yaptım. Tadı enfes oldu. Ben yaptım mı böyle yaparım hahaay

-Kitap sevgim depreştiği için bulduğum ikinci el kitapları almaya başladım. Hem ucuz, hem de ihtiyaçlarımı karşılıyor. Sanırım kendime kocaman bir kitaplık da alıcam. Sonra da okuduğum kitapları dizip dizip bakarak mutlu olucam. Bunun hayalini bile kurmak beni mutlu ediyor. Şu an çok mutluyum. yehuuu
Bu hafta elimde Sait Faik Abasıyanık'ın Alemdağ'da Var bir Yılan kitabıyla sahnelerdeyim. Karşılaşırsak yüz görümlüğüm olan yanak öpcüğümü isterim.

-Burnumdaki tatakları çıkarıp çıkarıp, elimi pijamamın ceplerine sürmekten vazgeçmeliyim. Gerçi daha sonra çamaşır makinası yıkıyor ama yine de cebe tatak sürmek tuhaf geliyor. 

Ama yanii yerimde otururken de, farkında olmadan burnumu karıştırdığımda parmağımın ucunda beliren tatağı sürecek peçeteyi gidip almaya üşeniyorum. En kolayı pijamamın cebine sürmek. 

Hayır ne alaka tabiki de iğrenç değilim. Sensin iğrenç.

Hem benim pijamam değil mi, sanane.

-Götüm çok kıllı olduğu için, giydiğim her şeyin pamukları çatalımda birikip, akşama kadar kıvrıla kıvrıla ipe dönüşüyor. O ipleri götümün kılları arasından çekiştirerek çıkarırken tuhaf hissediyorum.

-Son zamanlarda sadece polislere yavşıyorum. Biraz fazla heyecanlı bir durum ama olsun. Yaşadığımı hissetmem lazım. Umarım içlerinden biri boşaldıktan sonra "ne yapıyorum lan ben krizi" geçirip götüme kurşun sıkmaz.
Bu arada yeri gelmişken; eşcinsel cinayetlerinin bir çoğunun nedeni'nin, boşaldıktan sonraki o pişmanlık anı olduğunu düşünüyorum. Hele bir de kendini kabullenememiş bir ibne ileyseniz abooowww. Yandınız.

-Geçen tanıştığım polis çok feminendi ve bu durum bana tuhaf geldi. Feminen polisle ilk defa karşılaştığım için olabilir.
Diğer tanıştığım polisler ise çok fazla maskülenlerdi ve bu seferki feminen olunca onun polis olduğuna bile inanamadım. Ama inanmıyor olmam polis olmadığı anlamına gelmez, çünkü nöbet tuttuğu yere davet etti. Baya bildiğin karakolun bahçesinde oturup muhabbet ettik. Çok garipti lan.

-Birde bi çevik kuvvet polisiyle tanıştım, kız arkadaşı  da polismiş ve gece vardiyasında olduğu için evde kimse yokmuş ve bu yüzden beni evine davet etti. Ben de çıktım gittim buluştuk, eve girdiğimiz gibi seviştik ve doğrusu ona saxo çekmek çok hoşuma gitti.
Bunun basit psikolojik nedenlerine girmek gerekirse;
Sanırım adamı tam bir hetero olarak görüyordum ve onunla beraber olmayı ilham verici buldum. Öte yandan polis olması ise ayrı bir fetişizm konusu ki, kız arkadaşının da polis olması çok daha ayrı bir heyecan unsuru katıyordu işin içine.
Ama sonra bir sonraki buluşmamızdan önce ben yanlış bir şeyler söyledim ve bir daha görüşmek istemedi. Özür diledim ama işte insan bir defa güven sorunu yaşayınca artık geri dönüşü olmuyordu.

-Başka bir polis ise komiserdi ve yazışmaya başladıktan sonra Urfa'da olduğunu söyleyince bende muhabbeti devam ettirmemizin bir anlamı olmadığını söyleyip byeee dedim.

-İnsanlara güvenme-meyi öğrenmem lazım. Ama öğrenemiyorum.
Üstelik herkesi sevmek zorundaymışım gibi yaşamaktan da bıktım, ama sevmeden de duramıyorum. Ne yapıcam?

-Yaşlanıyorum ve düzenli yaptığım tek şey bu blogu tutmak oldu. Bunun dışındaki her şeyi elime-yüzüme, gözüme-götüme bulaştırdım. Ben koca bir beceriksizim. Beni sakın örnek almayın, yoksa mahvolmanız kaçınılmaz olacak.

-Tek isteğim ise yaşlanınca bile hâlâ b blogu tutabilmek.

-Bi işe yaramadığınızı düşündüğünüz zamanlar oldu mu hiç. Benim hep oluyor.

-Büyürken içimde bir şeyler eksik kalmış. Oturacak yer bulamadığı için ayakta kalan kişiliğimle başım birazcık dertte. Ona bir sandalye bulmanın sırası geldi.

-Kişiliksizliğimle baş etmek için farklı kişilikler yarattım ve yer yer rahat bırakıp istedikleri gibi takılmaları için onları yüreklendirdim.
İlginç olan şey şu ki, çevremdeki insanlar o kişilikleri daha çok sevdi. Tıpkı sizin bu blogu sevmeniz gibi.
Bu blogdaki kişilik de, kişiliksizliğimden dolayı yarattığım bir kişilikten başkası değil. Ama doğrusunu söylemek gerekirse; beni ele geçirdi. Kişiliğim haline geldi. Çünkü onun sayesinde diğer kişiliklerimin ne kadar gereksiz ve aslında bana ne kadar da büyük yük olduklarını farkettim. Fark etmemden sonra da onları teker teker boğarak öldürdüm.

-Şimdi sadece bu kişiliğimle yaşıyorum ve onu tamamen benimsemek üzereyim.
Bunu yaptığım için pişman değilim, çünkü büyürken kimseyi örnek almamıştım. Alamamıştım. Tam olarak sebebini bilmiyorum ama kimseyi örnek alamıyordum. Durum böyle olunca örneksiz yaşaya yaşaya blogu tutarken kendime bir kişilik inşa etmem gerektiğini ve bu kişiliğin örnek alınmış olması değil, tamamen benim istediğim gibi olması gerektiğini ve hatta örnek olması gerektiğini keşfettim. Keşfim sonrası, kendi kişiliğimi yaratırken, kendime kimseyi örnek almadan da yaratabileceğimi daha iyi anladım ve buna yöneldim. Kendime bir kişilik yarattım. Bazen yaramazlık yapsa da, elhamdürillah ondan çok memnunum.

-Kimseyi örnek almayın, kimsenin hakkını almadan, hakkına tecavüz etmeden yaşamaya çalışın yeter. Böylece kişiliğiniz kendiliğinden oluşmaya başlıyor.
muck.