Ben nasıl biriyim biliyor musun?

Dangalağın tekiyim, aklıma gelen ilk kelimelerden cümleler kurarım. Rahatlığımla başkasının rahatını bozmadan yaşamaya çalışsamda, bazen başkasının rahatını kaçırdığımı çok sonradan farkedip geri adım atıyorum. Bu adımlarım kontrolümden çıkıp, benden bile çok geriye de gidiyor. Tabii farkında olmuyorum, ama çok sonra farkına varınca ani bi fren yapıyorum. Tüm cadde fren izlerimle doluyor. Dönüp tüm izlere bakıyorum. ne kadar süredir frenlemeye çalışmışımki diye düşünüyorum.

Esmerim bide ben. Ama esmerliğimi sevmiyorum. İnsanlar yakıştırsada ben sevmiyorum. Siyah saçlıyım ama saçımı da sevmiyorum. Bide büyük kocaman bi burnum var. Onu da sevmiyorum. Ayna karşısına çok ender geçerim. Çünkü orda beğenmediğim bi adamı görüyorum. Sırf o beğenmediğim adamı görmemek için bazen haftalarca ayna karşısına geçmediğim olur. Bazen ise her gün ayna karşısına geçerim. O anlarda sadece saçımı düzeltiyor olsamda, buna rağmen yüzüme hiç bakmıyorum. Orda iki çift göz olmasına rağmen onların bile kendilerine bakmasına izin vermiyorum. Dedim ya kendimi sevmiyorum.


Hep başkalarının beni sevmesine odaklanarak yaşamışım, yaşıyorum ve sanırım bugüne kadarki yaşantımdan dolayı öyle görünüyorki bundan sonrada öyle yaşayacağım. Kendimden nefret etmiyorum, sadece değersiz buluyorum. Emin değilim aslında, ama bi ihtimal kendi gözümde kendimi sevmemem bundandır diyorum. Bilmem işte böyle biriyim sanırım.

Bide kısa boyluyum ve boyumu da aslında hiç sevmem. Ama bazen içimden "boyum azcık daha uzun olsaydı etrafın ammına koyardım" diye düşünüyorum. Belki de allah etrafın ammına koymamam için bilerek boyumu kısa yaratmış. Doğrusu nedir Allah olmadığım için bilmiyorum.
Ha dersen yinede "bunlar önemli değil" o zaman sana "evet, aslında önemli değil ve sikimde olan tek şey, anı yaşamaktır." derim.
"gerisi ne olacak" dersen, beni sevecek birini bulduğum zaman, gerisinin ne olacağı hakkında bi cevap bulacağıma inanıyorum. Hem bulamazsamda canım sağolsun. Zaten kim kaybetmişki ben buluyım.