İzin ver, başımı koltuk altına sokıyım emi!

Koltuk altı fetişim mi var, nedir?? anlamadım ama, böyle kendimi bildim bileli, hafif uzun kıllı erkek koltuk altı hastasıyım. Böyle başımı sokıyım orda 1-2 yıl yaşıyım gitsin. Bunun nedeni ne bilmiyorum. Ama istediğim şey; evet, tam olarak bu. Dediğim gibi; hafif kıllı bir koltuk altına giriyim, hayatıma bi müddet orada öylesine, hareket bile etmeden devam ediyim, sonra eğer olursa, orda öliyim.

Nedeni, sadece beni tahrik etmesi mi, yoksa başka nedenleri de mi var? doğrusu bilmiyorum. Tahrik etmesi normal, ama ben olan bitenlerin nedenlerine takılan biri olduğum için, bunun da nedenini merak ediyorum. Bu anlamda beynim bana milyonlarca neden sunuyor (beynimi sikiyim, diyesim geldi bu arada)
Aslında biraz daha eskiye dönecek olursak, bu bende yeni yeni ortaya çıkan bi durum değil. Çocukluğumda da, elime geçen her gazetede de, ilk işim spor sayfalarını açmaktı. Böyle yapmamdan sizin aklınıza, çocukluğumda sporla fazlasıyla ilgilendiğim gibi çocuksu masumlukta duygular gelmesin. Çünkü spor sayfalarında aradığım şeyin sporla hiç bi sikim alakası yoktu. Zaten bende hiç bi bok okumazdım ve saatlerce baktığım tek şey basketbolcuların potaya uzandıkları andaki resimleri ve koltuk altları olurdu. Hepsine uzun uzun bakardım. Tek tek incelerdim. Bide basit bi büyütecim vardı, yanlız olduğumda, gazeteyi masaya serer onunla bakardım. Ve bunları yaparken sadece 10 yaşlarında ya vardım, ya da yoktum. O yaşta basketbolcuların koltuk altlarında, ebemin ammınımı arıyordum, ne arıyordum bilmiyorum ama, bakmak çok hoşuma gidiyordu ve aslında beni tahrik ettiğinin de farkındaydım. Üstelik biri gelip görecek, benim basketbolcuların koltuk altına baktığımı farkedecek diye o yaşta götüm yusuf yusuf atardı. Hiç yakalanmadım, ama yakalanmaktan hep korktum.

Çocukluğumda böyle yapıyordum, ama büyüdükçe ve bazı oruspu çocuklarıyla tanıştıkça, başımı o ''oruspuçocuklarının koltuk altlarına sokıyım, orda yaşayıp gidiyim'' adlı hislerim gittikçe dahada baskın çıkmaya başladı. Başımı birinin koltuk altına sokup öyle kaldığım zaman, beni saran kişinin, beni sahiplendiğini falan düşünüyorum. Orda huzur buluyorum. Orda kendim oluyorum, orda kendimi bırakıyorum. Orda savunmasız oluyorum. Orda öylesine yaşamak ve sürekli başımın koltuk altında kalmasını istiyorum.
Hatta, beni koltuk altına alan kişinin, koluna yapışıp kalıyım, orda yaşamıma devam ediyim. Nasılsa bi bok olmaz bana. Hem ne olur, orda kendi halimde yaşayıp gitsem?
(Bu tür fetişlerimi falan yazınca, az çok kendimi çözmeye başlıyorum.)

Öte yandan, koltuk altı fetişimin çocukluğumda çok fazla sevilmediğimin nedenlerinden sadece biri olduğunu düşünüyorum. Hayır hayır gerçekten sevilen bir çocuk değildim. Neden beni yeterince sevmedikleri konusunda hiç kimseye kızmıyorum. Çünkü nedenleri vardı. Sevemiyorlardı. Çünkü onlarda sevilerek büyütülmemişlerdi ve sevgilerini nasıl göstereceklerini öğrenmemişlerdi. Dolayısıyla beni nasıl seveceklerini bilmiyorlardı. Belkide sevdiler ve ben farketmedim. Ama düşününce lan o kadarda eşşek bi çocuk değildim diye düşünüyorum. Yani sevilsem doğal olarak farkederdim.

Mesela babam, sadece bir defa elimden tutup beni dişçiye götürmüştü. Bildiğim ve hiç unutmadığım tek anımdır o. Çünkü çocukluğum boyunca bir defa yanlız elimden tutmuşluğu oldu. Orda babamın beni sevdiğini hissediyorum, elini hiç bırakmamıştım. Şımarmıştım ve ben 25 yaşındayım hala şımardığım zaman aklıma ''babamın elini tuttuğum anki şımarıklığım'' gelir. Zaten başkada elimi tuttuğu olmadı. Çünkü babam hep çalışmak zorundaydı ve çalışırken biz diye bir şey yoktu. Çocukluğuma dönüp ''keşke yeterince sevilseydim'' demediğim olmuyor değil. Bundan ibne olmamdan rahatsızlık duyduğum anlamına geldiği, gibi bir sonuca kimse varmasın. Çünkü yeterince sevilseydim bile, yine ibne olurdum. Bundan eminim. Çünkü, fetişlerim dışında da sadece erkek bedenlerini arzuluyorum ve onlarla bütünleşmek istiyorum. Öfff konu ha bire dağılıyor zaten. Sikecem konusunu falan yeter nokta koyuyorum.