tüm yalnız kalmayı hak edenler burada.
boyunlarındaki kıravatlar, bellerindeki kemerler, ayaklarındaki parlak kunduralar hepsi yaldızlanmış pranga ve bir yere gitmeleri yasak. burada sürünmek zorundalar.
uzun zamandır yalnız kalmayı hak eden insanlarla yaşamamıştım.
varlıklarını unutmuşum desem yeridir.
birbirlerinden nefret etmelerine rağmen sarılmaları, öpmeleri, iltifat etmeleri leş gibi yapış yapış ilişkileri
hiç sevilmediklerini bildikleri için tetikte bekleyen saldırganlıkları
sevilmek için hiç çaba harcamamaları falan hepsi kafa karıştırıcı.
biraz saflığa maruz kaldıkları anda ortaya çıkan şeytani yanları
kendileri dışında kimsenin asla iyi olmadığına inanan kalın kafaları
kuruyan yürekleri, her an sikmeye ve sikilmeye kıt'a duruşları
taş kalpleriyle ordan oraya savrulup gidiyorlar ve yaşamıyor olduklarından habersizce, buna yaşamak diyorlar.
şehir tıka basa orospu ve çocukları dolu.
kim oldukları belli değil. bir çok karakterleri var. ceplerindeki kimlikleri kağıt parçasından ibaretleşmiş.
habersiz değiller, onlar böyle mutlu ve çok çok huzurlu.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
düşüncelerini kendine saklama, benimle de paylaş.