bir insan ömrü kadar beklemek

yan odada.
yatağımda.
battaniyemin altında.
ilk adımı benden bekleyen o koca beden, kafam çok karışık. affet.

gözlerimi kaçırışlarımın bir nedeni var
sürekli bir şey getirip götürmenin gizlediği kaçmalarımın bir nedeni var
ve yanına oturmayışımın.
çünkü yanlışlıkla bile olsa sana dokunursam, eğer olurda yanlışlıkla dokunursan kıyamet kopar.

bu dört duvar saklar bizi biliyorum
iki tas su paklar bizi biliyorum. biliyorum. biliyorsun.
lakin, ama'larım var benim. bilmiyorsun.

yıllar geçti aramızdan. 
az buz değil, çeyrek asır.
ama biliyorum hiç soğumadım
hiç soğumadın benden.

seni düşleyerek geçirdiğim gecelerin
başkasına sarılmışken bile aklıma gelmelerin
hepsinin üstünden bir insan ömrü, koca 20 yıl geçti.
hiç soğumadım, hiç soğumadın benden.
biliyorum.

oysa şimdiye kadar tüm olasılıklarla bugünü beklemek.
iyi kötü, güzel çirkin fark etmeksizin her halini düşleyerek hep seni beklemek.
bir insan ömrü kadar beklemek fakat şimdi dualara sığınmış halde tüm o bekleyişlerden azadeleşmeyi yalvar yakar allah'tan istemek.
çünkü amalarım var, hiç bilmiyorsun.