15-16 yaşlarındayken birini seversem o da beni sever diye düşünürdüm hep. O yüzden her karşıma çıkanı sevmeye başladım. Hem sonuçta kimin ruh ikizi olduğu alnında yazmıyordu. Bende "sevmeye devam" deyip yardıra yardıra yaşamaya devam ettim. 25 yaşından sonra bu düşüncemi kaybettim. Ama hala etkisi tam geçmedi. Çünkü birini seversem beni sevebileceğini düşünme cüretini hala gösterebiliyorum. Oysa olmuyor işte, zorlamanın bi anlamı yok. Sevmiyor adam seni, niye üsteliyorsunki.
Önceki yıl ise; eğer sevdiğim kişi beni sevmezse onu sikerim, kendimi böylece sevdiririm diye düşünmeye başlamıştım. Bir kaç ilişki denemesini de bu şekilde atlattım. Ama olmadı. Tam vazgeçmişken son olarak Öküz Herif'de denedim bunu. Sanırım bu sefer oldu. Çünkü dün yine mesaj üstüne mesaj falan attı ve dayanamadım gecenin bi yarısı çıkıp buluştuk. Ama hiç değişmemiş, hala bana değer verdiğini sanarak elini apış arama yalnız atıyor. Oysa
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
düşüncelerini kendine saklama, benimle de paylaş.