Öldüm, öldüm, ölüyüm

Önceki gün Sultanahmet senin, dün de Kadıköy benim dolandım durdum. Tabii arada terledim falan. Sonra terleyince "türküm ben, bana bi bok olmaz" diye soyundum montu falan attım çantaya. Dün akşama kadar da bişiy yoktu. Hatta yatarken burnumun sol deliği yalnız tıkanık gibiydi. Ama sabah bi uyandım; başım, gözüm, götüm her tarafım ağrıyordu. Böyle sanki gece işkenceye uğramışımda hatırlamıyor gibiydim. Dedim nooluyoruz. Sonra boş verdim böyle yavaş yavaş kalktım yataktan.

Ama kalkamıyorum, sonra işte böyle iyice kendime gelince yatakta hareketler falan yaptım biraz kendime geldim ve kalkıp elimi yüzümü yıkadım. Ama sanki böyle ben yüzümü yıkarken biri  kafamı koparıyordu. O derece bi ağrı. Sonra yavaş yavaş giyindim, kendimi zar zor dışarı attım. Ofise nasıl geldiğimi hatırlamıyorum. Zaten şu an öğlen sonrası olmasına rağmen, sabahtan bu yanayı da pek hatırlamıyorum. Şu an yaşayıp yaşamadığımdan bile haberim yok. Hakkınızı helal edin bilo gırlar :) ben şu an bi ölü falan olabilirim.
Haa bide haberiniz olsun; bu taraf, sizin taraftan pek farklı değil :))