-->

23 Ekim 2019

deliliğini afişe etme isteği

Son zamanlarda hayatımda bi' sorun yokmuş gibi yaparak, her şey yolunda ve muhteşem bir hayatım varmış gibi bir görüntüyü sokağa yansıtarak yaşamaktan yoruldum.
Oysa hayatımdaki çoğu şey yolunda değil, çoğu bok gibi ve canım çok sıkılıyor. Örneğin; tamamen sıfırı tükettim. Hatta bu dönemimde Canımıniçi ve bir kaç arkadaşım olmasa, sokakta yaşamaya başlayacaktım. Bu iyi bir şey değil.

Örneğin; haftada bir oğlumla konuşmak dışında geleceğine yatırımım yok ve bu durum umrumda bile değil. Ne bileyim işte, bi şekilde yaşıyor ve annesi onun tüm sorumluluğunu aldığından bu yana aslında kafam rahat.
Ama bazen tüm bu rahatlık bile canımı sıkıyor. Çünkü onun aslında babasız büyüyor olduğunu düşünmekten kendimi alamıyorum. Umarım büyüdüğünde yaşayacağı mutsuzlukların nedeni olarak beni görmez.

Örneğin ailemle ilişkim gittikçe düzeliyor mu, yoksa aslında tamamen kesiliyor mu emin değilim. Ama şundan eminimki, artık aile bağımızdan dolayı kimsenin bana istediği gibi hesap sorma yetkisi olmadığını herkes kabullendi. Kabullenince ise, herkes kendi hayatını kurmaya başladı. Bu da iyi bir şey olmasına rağmen, bu konu hakkında düşündüğüm zaman içimde bir burukluk, bir kırgınlık hissi oluşuyor. Bunun nedeni, bir aile olarak parçalanmış olmamız olabilir. ve aslında parçalayan da benim. bu beni üzüyor, üzüldüğüm için de ayrıca üzülüyorum.

diğer bir konudan daha bahsedecek olursam; düzgün bir işe giremiyorum. düzgün bir iş ne onu da bilmiyorum. bu iş olaylarını çözemedim. düzenli bir işde çalışıyor olduğumu göstermek için sevmediğim yerde, sevmediğim insanlarla çalışmaya devam etmenin düzenli olması da canımı sıkıyor. oysa insan para için bile olsa sevmediği yerde, sevmediği insanlarla vakit geçirmemeli.

Neyse işte; yukarıda yazdıklarım gibi onlarca şey canımı sıkıyor ve durum şu ki; tüm bu yolunda olmamazlık da umrumda değil aslında. Ama neden bu cümleleri yazasım var ve yazdıkça da devam edecek gibi bi ruh haline büründüm bilmiyorum. sadece yazınca biraz daha iyi hissetme umuduyla yazdım. çünkü biliyorum. tüm insanlığın canı sıkılıyor.

Bunların dışında ise, Canımıniçi ile önemli önemsiz hemen hemen her konuda çok fazla kavga etmemize rağmen ayrılamıyoruz ve bu iyi bir şey. Çünkü onunla olan karşılıklı ilişki durumumuz artık sik ve göte dayalı bir ilişki değil, birbirini seven iki insanın, birbirine verdiği değere bağlı hâle geldi.
Evet bu böyle. Üstelik eski halinden tam kurtulmuş olmasa bile, bana karşı olan davranışlarının çoğunda artık yapmacıklık yok ve bu, bana onun beni sevdiğini düşündürtüyor. İçten içe böyle hissediyorum, hissettiriyor. Bende onu sevdiğimi biliyorum ve bunu ona hissettiriyorum. (şimdi yazarken fark ettim; bu aslında iyi bir şey ve belkide şu sıçtığımın hayatını çekebiliyor olmamın nedeni bu olabilir. yani sevdiğimi bilmek ile sevildiğimi bilmek durumu; hayatı, tüm bu keşmekeşliği, bıkkınlığı, sıkılganlığı yapaylığı benim için çekilir kılıyor..)

Tüm bunların toplamında ise; yinede her şeyi siktir edip, huniyi kafama geçirip sokaklarda öylece gezinmek istiyorum.
İşe yarar gibi değil, öyle bomboş biri gibi, işsiz güçsüz hiçbir boka yaramayan ama yinede yaşayıp giden biriymişim sokakları gezmek, yorulduğum zaman olduğum yere oturup, yorgunluğumu atıncaya kadar oturduğum yerde öylece kalmak istiyorum. Sanki sadece hunimle mutlu olabilir mişim gibi hissediyorum. Kimbilir belkide hepimiz bir anda hunilerimizi takıp sokağa çıkmalı ve tüm bu yolunda giden her şeyin aslında yolunda olmadığını birbirimize göstermeliyiz.

Çünkü bu dünya sağlıklı biri olmak ve sağlıklı kalmak için çabalayan sağlıksız insanlarla dolu. Ben onlar gibi değilim.
Ben sizin gibi değilim.
Ben yanınıza gelince sağlıksız olduğunuzu fark etmekten yoruldum.
Ben uzaktan bakınca da sizin sağlıksız olduğunuzu anlamaktan yanayım.
Sağlıksız olduğunuzda, sağlıksız biri olduğunuzu sere serpe göstermenizden yanayım. Çünkü öteki türlü hayatı yaşamaktan yoruldum.
Tüm bu sağlıklı biriymişim gibi görünmek üzere kurgulanmış dayatılan gündelik hayattan yoruldum.

yani sağlıklı değilken, sağlıksız olduğumu göstermekten çekinmeden yaşamak istiyorum. Çok şey değil istediğim, ama biliyorum istediğim gibi, tarif ettiğim gibi yaşayınca da sistemin dışına tamamen itilmekten korunmak için, sanki hiç yorulmamışım gibi yaşamaya devam ediyorum. Oysa bilin istiyorum. Yorulduğumu, yorgunluğumu bilin istiyorum.  Yoruldum, yorgunluğumu saklamaktan, kendi kendime herkes için düşünmekten, herkesten ve her şeyden yoruldum.
Tüm rollerden, tüm sağlıklı görünen insanlardan yoruldum. Beni yoruyorlar. Dünya bu şekliyle bir cehennem ve çekilir gibi değil. Ama çekmekten de kaçmak istemiyorum. İstediğim tek şey, dünyanın beni yorduğunu göstermek. Ama deli ilan edilmeden göstermek. Çok şey değil istediğim. Sadece sağlıklı biri olarak yorulduğumu afişe etmek istiyorum.

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder

düşüncelerini kendine saklama, benimle de paylaş.