-->

31 Mart 2017

İbnelik, Heteroseksüeller, Ensest İlişkiler ve Ekmek Arası Biraz Aşk

aşağıdaki yazıyı 20 Şubat 2017'de yazmıştım, öyle taslaklarda bekliyordu. şimdi yayınladım:

Yeni eve artık tamamen yerleştim ve bu hafta internetten bi ev arkadaşı da buldum. O da aynı akşam geldi, oturduk konuştuk ettik derken olay ilişkilere geldi ve bu bana "senin tercihin değişik değil mi" dedi. Önce bi mırın kırın edeyim dedim ama sonra "değişik değil, ama evet hayatımda erkekler de var" dedim. "Ahahahaha tahmin etmiştim" dedi ve ben de "bunda tahmin edilecek bir şey yok, erkekleri daha çekici buluyorum ve doğrusu romantik anlamda çoğunlukla erkeklere ilgi duyuyorum" dedim.

Konuşmamız bu konu çevresinde gezinip durdu ve o da "ya benim için fark etmez. ama benden bi beklentin yok değil mi?" dedi.
O böyle söyleyince bi tuhaf olmadım değil. Bu yüzden, bi an kestirip atmayı ve "konuyu kapatalım" demeyi düşündüm. Ama sonra "madem bu kadar açık konuşmaya başladık, devam etmeliyiz" diye düşünerek "aslında ilerde aramızda ne olur bilmiyorum. o yüzden gelecekte olacaklar için, şimdiden bir şey söyleyemem. ama şu an senden bi beklentim yok ve ev arkadaşı arayışım da cinsellik üzerine değil. hem bence şimdilik sadece ev arkadaşlığı konusuna odaklanmamız yeterli" dedim.

Ben böyle söyleyince şaşırdı ve koyu mavi renk gözlerini kocaman açtı. Beyaz tenine ve kirli sakalına yakışan şaşkınlık ifadesi tüm yüzüne yayıldığında gülmeye başladı ve "benim hiç öyle bir tercihim yok, şimdiden söyliyeyim" dedi.

Ben de gülüp "bilmem, yoksa yoktur." dedim. Bunun üzerine o "nasıl yani" deyince "bugün kendi cinsine dair bir ilgin olmadığını söylemen, yarın bir ilginin olmayacağını veya yakınlık duymayacağını garantilemez. çünkü günümüz insanı, medyanın baskısıyla metaryalist bir bakış açısıyla büyütülüyor ve bu yüzden anlık yaşamak hevesine kapılmış durumda. an'ı yaşamak" felsefesi, bir çok kişiyi yanlışa ve yanlış yapmaya götürüyor. bu yanlışlarından birini senin de yapmayacağını, bugünden söyleyemeyiz. tek söyleyeceğim, yapmak istediğinde birinin veya birilerinin etkisinden kalmış olarak değil, gerçekten yapmak istediğin için yapmanı öneririm" diye cevapladım.
-hahahahaha yok yok benim ilgim yok.
-tamam. benim zaten senden bi beklentim yok. sadece ev arkadaşlığı kısmında verdiğin sözleri tut, kiranı zamanında öde, konu komşuyu rahatsız etme yeterli.
-yok o konuda güvenebilirsin.
-açıkçası hiçbir konuda kimseye güvenmiyorum. çünkü insan sürekli değişen bir varlık. o yüzden değişsen bile sözlerinde dur. yoksa yolları ayırırız." dedim ve konuşmamız uzadı gitti.

Edindiğim izlenim, iyi bir çocuk olduğuna dair. Hatta fazla iyi niyetli ve kesinlikle içinde; temiz anlamındaki saflığı barındırıyor. Bu iyi bence. Hem ayrıca daha ilk günden her şeyi de çok açık konuştuk ve kararlaştırdık.

Ama öte yandan her şeyi yüzlerce kilometre ötedeki annesiyle paylaşmasından rahatsızlık duymuyor değilim. Anladığım kadarıyla, çok fazla anne bağımlılığı var ki; 28 yaşında biri için anneye bağımlılığı sağlıklı bulmuyorum. Hatta bunu biraz tehlikeli bile buluyorum ki; günümüz haz odaklı yaşam stilini düşününce, Ev Arkadaşım ve Annesi'nin aralarında kurdukları bağın, anne-oğul ilişkisinden bir adım daha öteye geçmiş olabileceğini düşündürtmüyor değil.

Çünkü telefon çaldığı anda, çok fazla sakin ve sürekli pısır pısır bir sesle konuşuyor. Üstelik konuşmaları 2-3 dakika falan da değil, bildiğin 1-1,5 saati bulduğu oluyor.
Her gün bu kadar konuşacak konularının olması çok korkutucu.

Tabii bir tek bu ve benzeri konular üzerinden öyle düşünmüyorum. bunu düşünmemi tetikleyen şey; onun geçen hafta eve taşındığının ikinci gününde "zaten istanbul'a tam yerleşeyim, annem de babamdan ayrılıp benle yaşayacak" demesi oldu.
Ağzından kaçırdığını çok çaktırmamaya çalışsamda "e anne baban 30 yıldır evliler, neden şimdi ayrılacaklar ki?" cümlesini kurmadan edemedim. ben bunu sorduğumda, o "ya babam evin her şeyine karışıyor, annemin maaşını bile alıyor" diye cevap verdi.

Doğrusu aile içindeki gerginliklerin normalliğine inanan biri olduğum için, boşanma kararlarının da bu gibi nedenlerden alındığına inanan biri değilim. Boşanma kararı, çok daha önemli şeyler yüzünden alınır ve olaylar gelişir.

O ve annesi arasında, anne-oğul ilişkisi dışında bir ilişki olması çok umrumda da değil. Çünkü sonuç olarak ikisi de yetişkin ve dolayısıyla kiminle nasıl bir ilişkileri olacağını sadece kendileri belirler. Bu umrumda değil. Ama daha önce ensest ilişkisi olduğunu düşündüğüm birilerine bu kadar yakın olmamıştım ve doğrusu bu durum biraz ürpertici geliyor.

Tüm bunlar bir yana, ev arkadaşımı annesinden ayırıp tek başına ele alacak olursam, henüz birey olmak ve entelektüel anlamda eksiklikleri çok fazla. Bu huyu bana, sorumluluk duyguları fazla gelişmememiş veya geliştirilmesine izin verilmemiş, bir kişilik olduğu izlenimini de veriyor.

Neyse bu kısmı geçecek olursak, ilk günkü konuşmamızdan sonra, ertesi gün geldi ve yaptığım pilavı ve türlüyü yerken konuşmaya başladık.
Kız arkadaşı olduğunu zaten söylemişti ve bugünkü konusu da kız arkadaşıydı. Kız arkadaşına ibne olduğumu söylemiş ve fotoğrafımı göstermiş. Kız arkadaşı da "dikkat et, seni sikmesin" demiş.

O an böyle söylediğinde gülsem mi ağlasam mı diye kararsız kalmadım değil. Ama sonra "yahu illa ibneyim diye böyle düşünmesi çok çirkin. söyle bi daha midemi bulandırmasın. kimseyi zorla sikecek veya kendimi siktirecek değilim" dedim.
Ben böyle sert konuşunca biraz kendini düzeltti. ama anladığım kadarıyla bundan sonraki muhabbetleri bana dair olacak ki, bu  da aslında sikimde değil.

Öyle böyle derken bi kaç gün sonra sinir olmuş bi halde geldi. Meğer kızla kavga etmişler ve hatta kız da, bununla kendi aralarında taktıkları yüzüğü çat diye vermiş buna. Bizimki de yüzüğü almış gelmiş ve tabii kafası da hallaç pamuğu gibi dağınık. Küfürler küfürler dedim "ne oluyor?"

Oturdu anlattı. "ya bu kız zaten dengesizin teki ki. Ne diye takıldım ben buna bilmiyorum ki. hep böyleydi, ama ha düzeldi, ha düzelecek derken bugüne kadar geldik. memleketteyken de böyleydi, kafası bir şeyi almıyor. sikerim böyle işi ya, bi daha da dönüp yüzüne bakmam. oysa ben istiyorum ki birini seveyim, biri de beni sevsin. onunla öleyim. ama bunun kafası bi değişik. basmıyor bir şeylere. hep ayrılırım, ayrılalım, ayrılık deyip duruyor. ne bok yediğini analamadım ki. malın teki zaten. bi daha da dönüp yüzüne bakarsam ne olayım."

ve daha neler neler. Öyle böyle derken gün geçti gitti ve bir gün daha doğup yine akşamı oldu. bizimki bu sefer de elinde bir poşetle geldi. Poşette ne olduğunu sorduğumda "kız arkadaşımla kavga etmiştik, bugün gönlümü almak için ekmek arası yapıp iş yerime getirmiş" dedi.

O böyle söylediğinde ciddi değil her halde diye düşünerek, mutfak masasının üzerine  bıraktığı poşeti açtım ve gördümki, gerçekten de bi tam somun ekmeğin arasına harala gürele bir şeyler tıkıştırıp rulo haline getirmiş.
Tabii durum böyle olunca ben kahkahayı koyverdim. Benim gülmemle o da güldü. bi müddet karşılıklı yarıla yarıla gülüştükten sonra da o "ya işte bu da böyle bi deli" dedi.

Devamı: http://hayaterkegi.blogspot.com.tr/2017/04/bu-bolum-skc-oldu-aslnda-yazarak.html


26 Mart 2017

Piç'e Sevgilerimle

(Aşağıdaki cümleleri 22 Aralık 2016'da yazmıştım ve o ara görüşmekte olduğum ve nerdeyse görüştüğümüzün her defasında kavga ettiğimiz Piç'e yazmıştım ama ona atmadım, içime attım. Çünkü bazen elinden gelen her şeyi yapmışsındır ve artık sadece içine atman gerekir.)

Merhaba,

Sadece içimden geçenleri, sözüm kesilmeden ve heyecandan titreyen sesimi  sana belli etmeden söyleyebileceğim tek yöntem bu olacak sanırım. Çünkü seninle konuşmaya başladığım zaman, açıklarımı yakalayıp benimle dalga geçebilmek için tüm dikkatini bana veriyorsun ve ben o an heyecanlandığım için tüm mantıklı cümlelerimi yere döküveriyorum. Bu yüzden yazmak, ama sadece sana yazmak, kelimelerim dökülmeden sana aktarabileceğim en mantıklı yöntem bu. 

Bu yöntemi keşfetmişken, sonda söyleyeceğimi de başta söylemek istiyorum; sırf seninle seks yapmak için buluştuk diye aramızda aşk olamaz diye bir şey yok. Böyle bir şey oldu diye de birbirimizi aşağılamak ve küçümsemek zorunda değiliz. Yapmamız gereken şey, kendimizi bir birimize bırakmak. İşte hepsi bu ve ben sadece bunu yapıyorum.

Hem iki erkek birbirini çok ama çok saçma bi şekilde sevebilir. Ya da bir erkek, diğer erkeği çok aptalca sevebilir. Hatta sadece seks amacıyla buluşmak için sözleşmiş olsalar bile, buluşma gerçekleştiği anda taraflardan biri  elinde olmadan diğerine aşık olduğu için oyun bozanlık edebilir. 
Zaten anlamsız olan dünyada, her şey koyulmuş olan kurallara göre olmak zorunda değil. Ya da ikimizin arasında yaşananlar kural dışı olsun. Ne olacak ki? Evet, zaten ben bir oyunbozanım ve bu elimde değil.

Hem bunu ilk defa yaşayan insanlar biz değilizdir. İlk defa böyle olmuş gibi davranmamıza gerek yok. Sadece bizim gibi saçma bir ilişki içinde olan insanlardan haberimiz yoktur ve bu yüzden saçma geliyordur, o kadar.
Zaten bizim dışımızda milyonlarca insan daha yaşıyor ve işte biraz da buna dayanarak söylüyorum; kesin bizim aramızdaki saçmalık olarak tanımladığın güzel şeylerin aynılarını onlardan binlercesi de yaşıyordur ve onların bizden olmadığı gibi, biz de onlarınkinden haberdar değiliz..

Tüm bunlar bi yana; ilk günler hatırlıyorum da; seni sevdiğime inanmıyordun ve “bırak bunları” tadında cümleler sarf ediyordun. Şimdi ise benim seni sevdiğime, ama senin beni sevmediğine yalnız inanıyorsun. Gördün mü aramızdaki ilerlemeyi; seni sevdiğime inanıyorsun ve bundan eminsin. Çünkü seni, sadece sen olduğun için seviyorum.
Zaten bu kadar öfke, bu kadar kızgınlık, bu kadar saçmalık normal insanlar arasında olmaz. Bu ikimizin arasında olan ve olmaya devam etmesi gereken özel bir şey. Hatta “en güzel şey” demeliyim buna.. 

Biliyorum, sen, sadece beni kısa boylu biri olduğum için sevmiyorsundur. Belki biraz da çirkinimdir. Tamam ama yapabileceğim bir şey yokki. Bunlar insana verilmiş olan değişmez özellikler. Gerçi bunlara değinmem de gereksiz oldu. Çünkü zaten biliyorsun ve keşke sırf bildiğin için boyuma takılmasan, sadece seni ne kadar uzun boylu sevdiğime odaklansan.. 

Tüm bunların yanında, evet, kendince haklısın ve sana saygı duyuyorum. Ama biliyorsun, az önce dediğim gibi; bu benim elimde olan bir şey değil ve bunu, seni boyumdan çok severek telafi etmekten başka yapabileceğim hiçbir şey yok..

Biliyorsun, küçücük basit bi aklım var ve bu yüzden bazı şeyleri düz anlıyorum. Kimseye anlatmadığım ve anlatmayı da hiç düşünmediğim yönlerimden biriydi bu. Çünkü insanlar acımasız ve senin eksikliğini alıp, dalga geçilecek başka bir fırsata dönüştürüyorlar. 
Seninle yaşadığımız problemlerin başındaki sebeplerden biri bu. Ama kabul edersinki, ilk günlerdeki kadar problem yaşamıyoruz. Çünkü sana hiçkimseye anlatmadığım bu yanımı anlattım ve sen beni anladın. Anlamak için çaba sarf ettin ve bu yüzden; cümlelerin, davranışların benim anlayabileceğim şekilde evrimleştiler. Bu çok şiirsel. Bunun benim için olan değerini anlatamam. Keşke benim gözümden, senin bu basit gibi gördüğün davranışını görebilsen..

Diğer yönlerimden biri de “koku” alamıyor olmaktı. Bunu söylediğim bir kaç yakın arkadaşım ve ailem var. Onlar dışında hiç kimse koku alamadığımı bilmez, bende eğer karşımdakiyle uzun zamandır tanışmadıysak ve samimi değilsek söyleme gereği duymam. 
Ama bunu da sana söyledim ve sen benim yanımda osurdun. bu çok güzeldi. Senden çıkan “tırt” sesini duyduğumda, çok mutlu olmuştum. Benim yanımda kendin olman harika bir şey. Koku alan herkese göre iğrenç olan bu şeyi içten buluyorum.

Diğer bir yönüm ise; SADECE sana söylediğim “kelimeleri görsel olarak beyninin içinde görmek” konusuydu. 
Biliyorsun, bu konuyu da en ince detaylarına kadar anlattım. Hatta bu durumu herkeste yaşamadığımı da sana söyledim.. Kelimeleri görme işini, SADECE çok ama çok etkilendiğim insanlarda yalnız yaşıyorum. 
Senin söylediklerinin hepsi bir imge ile veya düz bir kelime ile karşımda duruyorlardı. Bunu seninle yaptık, hatırladın mı? ve hatta MESELA kelimesini örnekleştirmiş, sen de nasıl gördüğümü detaylı olarak sorduktan sonra "çok ilginç" demiştin.
Bu muhabbetimizden sonra benimle olan konuşmalarında daha dikkatli olmuştun ve daha az tartışmaya başlamıştık. Çünkü kurduğun cümleleri, kafamda birer nesne olarak gördüğümü biliyordun ve bu yüzden farkında olmadan daha dikkatli cümle kuruyordun. 
Böyle yapmanı da çok romantik buluyordum. Zaten elimde değildi.

Eminim bu yönüm olmasa bile, yine de söylediklerinden etkilenirdim. Çünkü her söylediğin önemliymiş gibi, her söylediğin bir Kutsal Kitap ayetiymiş gibi hissediyorum. Konuşman, konuşman ve konuşman. Dakikalarca susmadan konuşurken seni hiç bölmemem bu yüzden. Her hangi bir konu hakkında konuşman hoşuma gidiyor. Sonsuza kadar konuşmanı istemek gelirdi içimden, ama sen dalga geçtiğimi düşünürsün diye susardım ve öylece bakardım sana.
Bunu bana, sen de “bazen anlatıyorum öyle bakıp kalıyorsun ve ben içimden ‘niye anlatıyorum ki’ diye düşünüyorum” diye anlatmıştın. Hatırlıyorsun değil mi?
Evet seni dinlemek çok güzel. Önemli veya önemsiz bir şeyler anlatman çok hoştu ve zaten biliyordum, gerçek birileriyle konuşmaya ihtiyacın vardı. Ben ise kurduğun dünyalarındaki tek gerçeğindim. Büyük bir ihtimalle hep de öyle kalacağım. Çünkü zihinsel hastalığın yüzünden dış dünyada bir ucube olarak görülüyorsun ve tanımadığın insanlarla konuşmaya başladığın andaki kekelemen de bu yüzdendi. 
Oysa ihtiyacın olan tek şey karşılıksız bir sevgiydi. Ailen ise seni her şeyin bir karşılığı olduğu bakış açısıyla büyütmüş oldukları için buna inanmıyordun. ailen geleceğini çalmış. Belki de onlardan kaçmanın  bir (farkında olmadan) nedeni de budur. 

Tüm bunlar bir yana “Seni neden seviyorum ki?” diye bende çok düşündüm, bir neden bulamadım. 
Ama sevmemi tetikleyen şeyler olduğunu düşünmüyor değilim. Örneğin; gülüşün, bir olay karşısında hınzırca tebessüm edişin, sinirlendiğinde dik dik bakman ve el kol hareketlerini kontrol edemeyişin, sürekli düşünceli olman da ayrı güzel. Hatta sanırım en güzeli bu. Sen düşünürken, ben seni izlediğim zaman, içim huzurla doluyor. Bir de tatlıyı sevmeni de seviyorum. Hatta tatlı buluyorum.

Bedensel olarak ise; Adem Elmanı, alnın ile saçlarının birleştiği sağ alın kemiğini, sağ gözünün altındaki boş alanla, sağ yanağının ve sağ burun deliğinin hemen üstündeki o üçgene dönüşen alanı, kirli sakalını, azcık daha büyüyen göbeğini, parmaklarını ve parmaklarının üstündeki kılları, dişlerini ve son olarak; sağ ve sol kol dirsek boğumlarını seviyorum. 
Evet, sanırım bunu da söylemem lazım; pipini de seviyorum ve poponu da.

Tüm bunların sonunda ise; seni tümden seviyorum. Beni siktiğin için seni sevmiyorum, çünkü biliyorsun; seni sevdiğim için beni sikebiliyorsun. Bunu bil lütfen. Ama biliyorsunki, biz insanlar hayvanlardan farklıyız ve birbirimizi sadece sikmek için arzulamayız, birbirimizi sadece içine boşalacağımız bir eşya, bir avuç içi, herhangi bir nesnenin deliğiymiş gibi sikerek arzulamayız. Biz, hayvanların aksine birbirimizi sevdiğimiz için arzularız ve severek sikeriz. Bizi insan yapan şey biraz da budur. Diğer canlıların aksine, biz birbirimizi sırf sevdiğimiz için bile sikebiliriz. Seni seviyorum.


(Umarım çok karışık olmamıştır. Her şey hakkında yazmaya ve içimdeki dağınıklığı bu şekilde az da olsa toparlamaya çalıştım. seni ve sana aniden sarılarak seni öpmeyi özledim.)

Eski yaşadığım apartmandan insan manzaraları

O apartmanda 3 yıl 1 ay 15 gün oturdum.
Ev sahibim, sert mizaçlı pinti bir kokoşdu. Evi ilk tutmaya gittiğim günkü tavrından bana haşlayayabileceği biriymişim gibi baktığında gülümseyip, kıracağı ilk potu bekledim. Kadın hiçbir pot kırmadı. Sakin sert ses tonu, 70'lerde yapıp geldiği saç stili, beyaz süslü gömleğinin üzerine giydiği gri ceketiyle az sonra beni tokatlayacağını bile düşündüm.

Soğuk madeni bakışlarıyla "paramı ver ve kes sesini" dercesine bakıyordu ve o esnada emlakçı belgeleri tamamlayıp doldurmuş önüme uzatmıştı. İmzalayıp kadına uzattım o da imzalamak için elimden alıp, kaleme uzandı ve kalemi eline aldığı zaman "beni uğraştırma sakın, kiranı günü gününe öde başka bir şey istemiyorum. öyle gelip seni rahatsız da etmeyiz" dedi. Ses tonundaki o küçümseyici hava, beklediğim "kırık pot" anlamına geliyordu ve bende bu fırsatı kaçırmak istemediğim için, parayı cebimden çıkarıp uzatırken "kirayı gününde ödeyeceğimden şüpheniz olmasın. ama bende gelip gitmenizi hiç istemem. kiranız zamanında yattığı müddetçe gelp beni de sakın rahatsız etmeyin" dedim. Parayı ona uzatmıştım ve o cümlem biterken uzanıp almak istediğinde, parayı ona yanlışlıkla uzatmışım gibi davranarak "ah pardon, kemal bey saysın, o da kendi komisyonunu alsın içinden deyip" emlakçıya uzattım.

Kadın bi şaşaladı ve ama çabuk toparlayıp "tabiii" dedi ve ben bu sırada emlakçıya parayı uzatmıştım. Adam aldı saydı, komisyon ücretini aradan çıkardı ve sonra kalan parayı kadın'a uzattı. tüm bu olaylarımız esnasında kocası, bir süs köpeği gibi diğer sandalyede oturmuş bizi izliyor, arada da karısından kaçmak için fırsat kolluyordu. bi ara ben arabaya bakıp geleyim adında bi bahaneyle dışar çıkıp geldiği bile oldu.
Zavallı adam" diye düşünmeden edememiştim.
Ama tüm bunlara rağmen aslında en uzun süre kaldığım ev o oldu. Ve gerçekten de kiramı günü gününe ödediğim için de hiçbir zaman gelip beni rahatsız etmedi. Tabii bu karşıklık anlaşmamıza bağlıydı ve anlaşma bozulmadı için kimse kimsey rahtasz etmedi. bu hakkı kimseye vermedim ve doğrusu o hakkı verirsem yalan söylemş olabilecğeimi de düşündüm. O yüzden bunu bozmamaya çalıştım.

Her neys eşimdi hepsi geçip gitmişken o apartmanda oturanlardan bahsedeyim mi?

1 Numaralı Daire'de sanırım çekirdek aile denilen birileri vardı. Hatta sanırım geldiğim yıl başkası vardı ve taşınıp gittiler. Onlardan sonra gelenler ise


2 Numaralı Daire






3 Numaralı Daire: Hayal Meyal Kadın

Kadını sanırım 2-3 defa ya gördüm ya da gördüğümü sandım. O görme anlarımda yaz aylarıydı ve hava sıcak olduğu için diğer komşularla dedikodu saatinde kapının önüne konuşlanma esnasında idi. Diğer komşuları tanıyorum ve donu ranımayınca o'dur diye düşündüm. Zaten bir kaç kez daha görünce de o olduğundan emine oldum.
Önceki yıl taşındı apartmana ve taşındıktan sonraki aylarda evi satın aldı. Alma sebebi apartman komşularını sevmesiydi. Zaten kimi kimsesi yok. Çocukları evlenip çoluk çocuğa karışınca irtibatı kesilmiş. Burao

24 Mart 2017

sen, ben ve allah

biliyorum hiç yakışmadık birbirimize
ama buna rağmen kendimi o kadar güzel kandırdımki.

seninle, önünden geçtiğimiz dükkanların camlarındaki yansımalarımıza bile bakmadım
oysa ben en çok yanımdakiyle gezerken buna dikkat ederdim.

artık biliyorum, hep sırıttım yanında. 
sırıtışımı kendinden saklamak için
gizlice buluşmanı bile umursamıyormuş gibi yaptım.

beni, kalbimin büyüklüğünden, yüreğimin güzelliğinden, mütevaziliğimden dolayı değil de 
sikimin büyüklüğünden dolayı sevdiğini hep görmezlikten geldim. buna ihtiyacım vardı.
kendimi o kadar güzel kandırdım ki, zamanla ben bile inandım. hatta aşık oldum 

bu yüzden olsa gerek hiç kimsenin olmadığı yerlere gittik
hiç kimsenin olmadığı yerlerde buluştuk, seviştik. sadece allah vardı. zaten seni sevdiğimi de bi tek o bilmişti.


(Bunu 27 Ağustos 2015'de yazmışım. Şimdi yayınlıyorum.)


18 Mart 2017

Milena ile Tekrar Buluşmak, ya da Varolmanın Dayanılmaz Ağırlığı

Artık birbirimizden tamamen ayrılmış ve eski yalnız hayatlarımıza dönmüş olsak da, geçen gün Öküz'le buluştuk. Yüzü her zamanki gibi, karşısındakinin ona nasıl davranacağını iyice anladıktan sonra, şekil almaya hazır bir ifade ile bana baktı.
Elimi uzatmasam tokalaşmayacak, gülümseyerek "merhaba" demesem asla "merhaba" demeyecek ve yüzü hiçbir zaman gülmeyecekti.
Tüm bu düşünceleri kafamdan def edip, sanki ben güldüğüm için o gülmemiş gibi sağdan soldan konuşmaya başladık.

Meğer komşusu Yasin'in annesi aniden hastalanınca hastaneye kaldırmışlar. Kadın ertesi gün ölmüş. Yasin'e dayısı bakmaya başlamış ama çocuğa da sürekli "git çalış, eve para getir" diyorlarmış.
Yasin, 2 yıllık üniversiteyi anca bitirmiş saftirik bi çocuk. Onunla ve annesiyle, Öküz'ün, benim zorlamamla beni iftara çağırdığı bi gün tanışmıştık. Yasin ve annesi de gelmişlerdi.
Ben, Öküz, Öküz'ün Annesi, Yasin ve Yasin'in Annesi hep beraber oturup iftar yemeği yemiştik.

Yasin'in annesi yemek boyunca aptal şapşal konulardan konuşmuş, oğluyla da aynı kalitesiz esprileri yapıp gülmüşlerdi. Allah beni affetsin ama, kadının bu muhabbetlerini çektiğim iftar gecesinde "herkes doğurmamalı" diye düşünmeden edememiştim. Durup dururken aniden kahkaha atması, her şeye abartılı şaşırması ve sürekli sigara içmesi dışında bi tuhaflığı da yoktu, ama işte ne bileyim. Şeytan bi kere içime girmiş ve kadına karşı dolduruşa getirmeyi başarmıştı bile.

Yasin'in babası, Yasin doğduktan sonra onları terk etmiş. Yasin ve annesi öylece kala kalmışlar. Babası bir daha da arayıp sormamış. Bi ara Bursa'da olduğunu öğrenmişler o kadar.
Kadın terk edildikten sonra, küçük restoranlarda bulaşıkçılık yaparak Yasin'i büyütmüş ve işte 22 yaşına kadar getirmiş. Önceki aya kadar Yasin'le babaevinde kalıyorlardı ama Yasin'in anneannesi ölünce, diğer kardeşler evi satmışlar ve Yasin'le annesi'ni de kapı dışarı etmişlerdi. Yasin'le annesi Öküz'ün alt mahallesindeki bi barakaya yerleşmişlerdi. İşte geçen haftalarda Yasin'in annesi'de aniden ölünce, dayısı gelmiş Yasin'i yanına almış ve "git çalış eve ekmek getir" diyormuş. Ama tabii Yasin'in sömürüye açık bir psikolojisi var, umarım sadistik kişilik bozukluğu olan birine denk gelmez ve sakin bir hayat yaşayıp gider...

Bu dünyada, zayıflar daha da zayıflıyorlar. Bunun nedenini bilmiyorum. Hayat herkese eşit mi davranıyor artık ondan da emin değilim. İstediğimiz gibi bir hayat yaşadığımızdan şüphem yok, ama bazılarımız, henüz ne istediğini de bilmiyor. özellikle Yasin gibi olanlar. Onların korunmaya gerçekten çok ihtiyacı var.
Öküz'e "yasin'e bazen harçlık ver, maaaşının 20'de 1'ini aylık olarak ona ver, nasılsa sana dokunmaz" dedim, güldü.
İnsan güçlü ise, neden zayıflara yardım etmezki. Ve üstelik zayıf olanın, zayıflığına kendisi en yakınında şahitken.
Anladığım kadarıyla para biriktirme hastalığı, insanı iyi olmaktan ve iyilik yapmaktan alıkoyuyor. İnsan kötü olmayı kendinde hak görüp, o kötülüğe de teslim oluyor.

Yasin konusundan konuyu saptırıp başka şeyler konuştuğumuzda, Öküz, mahalledeki kedileri anlattı. Birini almışlar eve besliyorlarmış. Güldüm.
Fotoğraflarını gösterdi. Küçücük bir kedi yavrusu. Yasin'den daha tatlı.

Konularımız uzadı gitti, konuşmadık hiçbir şey bırakmadık. Artık gezerken konuşmaktan yorulduğumuzu anladığımızda  Mecidiyeköy'deydik ve o bana "senin orospu da buralardaydı. arasana" dedi.
Dönüp ona baktım. Acınılası haline ve bana laf sokma çabasının ne kadar gereksiz olduğuna. Güya kendince, benim kendisine göre ucuz insanlarla muhatap olmamdan dolayı beni ezmeye çalışıyordu. Göz göze geldiğimiz sırada, telefonumu çıkarıp "iyiki hatırlattın, dur bakayım Milena ne yapıyor" deyip o sırada rehber'den onu bulup arama tuşuna bastım. Milena'nın telefonu çalarken, Öküz sinir olmuştu bile. Bu yüzden;
-yapma bunu. ne gerek var şimdi?
-ee sen ara dedin, seni mi kırıcam
-ya yapma
-ama aşk olsun sen ara demedin mi?
-ya tamam arama
-yok yok dur telefon çalıyo kapatamam zaten
-ya kapat şunu. tamam, uzatma
-ayıp olur ya, çağrı atmışım gibi olmasın" diye Öküz'e cevap verdiğim sırada Milena telefonu açtı ve "naber"li bir muhabbet başlattı.
Öküz ise yanımda sinir olmuş, küfürler ediyordu.

Milena'ya "Mecidiyeköy tarafındaydım da, öylesine işte seni de aradım, sonra konuşuruz" dedim ve kapadım.
Telefonu kapadığımda Öküz'ün yüzü patlıcan'a dönmüştü. Neden böyle yaptığım üzerine sorular soruyor ve ciddi bir şekilde cevap bekliyordu.
"ee sen ara dedin, ben de aradım işte. ne diye kızıyorsun? kızacaksan da ne diye ara diyorsun. kadın aklımda bile değildi, ama sen benimle dalga geçmek için ara ara dedin, ben de aradım. seni dinleyip Milena'yı aramamı kaldıramıyorsan benimle bu tür sidik yarışlarına girme" dedim ve bizim ağız dalaşımız başladı.
1 km kadar yolu  onun bana ettiği hakaretler eşliğinde yürüdükten sonra dönüp "tüm bunlar için benden özür dile" dedim ve hepten sinir oldu. Israrıma rağmen özür dilemeyince, az önce ağzımda biriktirdiğim tükürüğü suratına savurup "bi daha yiyemeceğin boku kaşıklama" deyip yanında ayrıldım.

Ondan ayrıldığımda, küfür ettiği mesajlar atmaya başladı ve tam o sırada Milena arayıp "bana gelsene" dedi. Ona "tamam" deyip telefonu kapattığımda Öküz hâlâ küfürlü mesajlar atıyordu.
Milena'nın kapısına geldiğimde, penceresini tıklattım ve o büyük bir gülümsemeyle kapı otomatına bastı. Apartmandan içeri girip, onun kapısına gittiğimde çoktan açmıştı bile.
Aşağı sarkmış koca memelerini göğsüme iyice bastırarak sarıldı ve "seni özlemişim" dedi.
"Ben özlemedim, bu taraftayken öylesine aramak istedim" diye cevap verdim, dudaklarını büktü. "Hadi amaaa, birbirimize rol yapmayacağız. Sevmiyorum böyle şeyleri." dedim ve bükük dudaklarını düzeltip dudaklarımdan öpüp içeri buyur etti.

 İçeri girdiğimizde "ev arkadaşım ve annesi yan odada, fazla ses çıkarmayalım olur mu?" dedi ve ben "tabiiki" dedim, gülümsedi.
Yeni bir ev arkadaşı bulmuş, güzel tatlı bir kızmış. Annesi bazen gelip gidiyormuş da ev şenleniyormuş. Onun dışında zatan hayatında bir değişiklik yokmuş.
Erkek arkadaşı da artık onu aramıyormuş. Çünkü karısı hastalanınca vicdanen rahatsızlık duyup, Milena'yı terk etmiş. Bazen telefonlaşıyorlarmış o kadar. Onun dışında görüşmüyorlarmış.

Ev arkadaşı almak iyi olmuş, böylece biraz daha rahatlamış. Belki daha da iyi olabilirmiş. Ama işte elinden gelen bir şey yokmuş.
Konular uzadı gitti, o sırada ben onun yatağına uzamış öylece tavana bakıp, onu dinliyordum, o ise kendine bir cigara sarıyordu. Cigarasının arasına ot bok bir şeyler kattı, iyice sarıp yaktıktan sonra tek bir fırtta bitirmek istermiş gibi derinlemesine daldı. Çıktığında ciğerleri dolmuştu, bir kaç saniye sonra dumanı dışarı verdiğinde, hayatın ona beklediğini vermediğini söylermiş gibi bakıyordu.
Hayat ona da büyük bir hayal kırıklığı yaşatmış.
Belliki o da çocukken, büyünce "sadece mutlu olunur" sananlardandı...

Cigarasını çekerken, başını bacak arama koyup derin bir nefes çekti. Başını okşayıp gülümsedim. O da gülümsedi ve yerde dizlerinin üzerinde dikilip poposunu işaret etti.
Yataktan kalkıp arkasına geçtim, sırtından sarılırken memelerini çıkarıp öptüm. Böyle yaptığım sırada kendimi, annesinin memesinden merhamet bekleyen bir çocuk gibi hissettim.
Uçları serçe parmağım kadar kalın meme uçları, sımsıcak göğüs kafesi ve iyice sarkık memelerini hafifçe sallarken gülümsedi.
başımı memelerine koyup bir kaç saniye öyle kaldım. Onunda hoşuna gitmişti bu hareketim. Uzun zamandır hayvan sevmek dışında kimseye bu şekilde sevgi göstermediği belliydi. Zaten köpeğini de bi kaç hafta önce erkek arkadaşına vermişmiş.

Memelerinin arasını öptüğümde, iyice sertleşmiştim. Bakışıp iki gülüştük ve sonra arkasına geçip pantolonunu aşağı kaydırdım. O cigarasından derin bir yudum çekti, ben çantamdan kondomu çıkarıp pipime taktım.
Bir kaç dakike sonra boşaldığımda sırtına yapışmış haldeydim ve o "teşekkür ederim, iyi geldi" dedi. Güldük.

Cigara içmeden seks yapamaması, yalnızlığını yok etmek için  bedenini araçsallaştırmasının göstergesiydi. Milena aşık olunmak, tapılmak, uğruna ölünmesini istemiyor. Sadece elinden tutulsun beraber yürünsün istiyor. Çünkü milena yalnızlığının içinde kaybolmuş.
İnsanın, kalıcı yalnızlığı alt etmesi gerektiğinin farkında değil. Böyle giderse Milena bir kaç yıl sonra ölümü düşünecek ve eğer çok düşünürse de intihar etmek ona fazlasıyla mantıklı gelecek.
Umarım intihar etmez.

İkimizde toparlandığımızda, ona Varolmanın Dayanılmaz Hafifliği kitabını sordum (Milena'yla şurda tanışmıştık ) gitti getirdi. O getirdiğinde alıp "bunu ben alayım ya, bende kalsın" dedim ve o da "olur" dedi. Aldım çantama attım (nasılsa ondan geriye bi tek bu kalacak) ve sağdan soldan muhabbetlerimiz uzadı, Milena ikinci cigarayı sarmaya başladı.
Sıkıldım ve "artık gideyim, zaten arkadaşın ve annesi de içerde, onlara yakalanmıyım. ayıp olmasın" dedim ve o da kalkıp beni sesssizce uğurladı. Çıktım eve gelirken, yolda Öküz'ün mesajlarını okudum, hepsine tek tek yanıt verdim.
Kendime değer vermeye başladığımdan bu yana, kimsenin bana hakaret etmesine izin vermiyorum. Ben sanırım biraz değiştim. Değişince, kendimi de iyileştirdim.

08 Mart 2017

dünya kadınlar günü

iki kere iki dört eder.
adam kadını çok sever.

iki kere iki dört eder
adam adamı çok sever.

iki kere iki dört eder
kadın adamı çok sever.

iki kere iki dört eder
kadın kadını çok sever.

iki kere iki dört eder
herkes zamanı geldiğinde birbirini siker, böylelikle dünyada hayat devam eder.

05 Mart 2017

bir kaç yılda bir sevişenler kulubü

Sabah uyandığımda yanımda uyuyan adama sarıldım ve sarılmamla o da uyandı..
Onunla ilk ve son olarak, 4 yıl önce cihangir'deki evdeyken yatmıştık. Tabii tanışmamız 4 yıl önceki yatmadan 2 yıl öncesine dayanıyordu ve onunla, barda göz göze geldiğimiz ilk gece, sanırım  bu üçüncü görüşümdü ve tatlı sırıtışıyla küçük dişlerini ortaya serdiğinde içimden "la bunlar nasıl dişler" demiştim.

Biraz itici olan bu diş yapısı, onun derin ve uzun uzun bakmasıyla ortadan kalktı. Yanına gidip elimi uzattığımda, onca kalabalığın arasında ukalalığımı hoş görüp elimi tutmasıyla muhabbet etmeye başladık. İşte 24 yaşında işinde gücünde biriydi.
Mesleklerimiz ve yaptıklarımıza değindiğimizde, beni hafife aldığını yüz mimiklerinden ve farkında olmadan beni süzüşünden anladım.
İnsan böyledir işte, tanıştığı kişiye hemen puan verir ve dikkate alıp almayacağını netleştirir.

O da içgüdüsel olarak beni puanlamış, dikkate alınamayacak biri olduğuma karar verdikten bir kaç saniye sonra da, muhabbet etmek için sorduğum sorulara öylesine cevaplar vererek, benimle ilgilenmediğini belli etmişti.
Zaten 3 dakika sonra da "ben biraz içeriye bakınayım" deyip yanımdan kaçmıştı.

Oysa ben tanışmamızın devamının gelmesini o kadar çok istiyor ve tabiri caiz ise de, ses tonum, mimiklerim, el kol hareketlerimle o kadar çok belli ediyordum ki..
İşte bir kişinin istemesi yetmiyor ve o kaçmıştı bile. O zaman yirmibeşinci yaşımdaydım.
Canım her şeye sıkılırdı. bu yüzden olsa gerek red edilmeyi de hak etmediğimi düşünürdüm.

Sonra tabii o gece barda biraz daha oyalanıp, canım iyice sıkıldıktan bir kaç dakika sonra da çıkıp sokaklarda gezmiştim. Eve gelip yorgun argın bir şekilde uyuya kalmış, aradan işte 2 yıl geçip gitmiş, ben yirmiyedinci yaşıma girmiştim.

27 yaş, cihangir'deki eve yeni taşındığım zamanlardı ve o sıra Kırklareli'nde biriyle yazışırken, onun "hadi gel, nasılsa bayramı tek geçireceksin. en azından biri yanında olsun" teklifiyle otobüse atlamış, ona gitmiştim.
Ama çocuğun adresine gittiğimde, açılan kapının ardında, fotoğraflarındakinden ve hatta kameradakinden çok çok farklı biriyle karşılaşmış, resmen sanki kandırılmışım gibi hissetmiştim.
O an dönüp gitmek için bir an cesaret etsemde, onlarca kilometrelik yol yorgunluğundan dolayı gülümseyip "hoş bulduk" demekle yetinerek içeri girmiştim.

Biraz muhabbet, biraz kakara kikiri ettikten sonra uyumak istediğimi söylemiş ve sonra da uyumak için bana hazırladığı yatağa girmiştim. Yatağa girdiğim sırada gay app'lerinden birini açmış, etrafta ne var, new york diye bakınırken, 2 yıl önce barda tanıştığımız küçük dişliyi görüp "selam, napıyorsun, nasıl gidiyor yavru" falan filan diye yazıp uyumuştum.

Ertesi gün misafiri olduğum ev sahibinin biraz darlamasından dolayı gitmek istediğimi söylemiş ve bir şeyler atıştırdıktan sonra çıkmış, ilk otobüslede tekrar Cihangir'e dönmüştüm.
Eve geldiğimde gay app'i açtım ve bizim küçük dişlinin "selam, beni nerden tanıyorsun?" gibi soruları ard arda yazdığını görmüştüm.
Bi benden, bi ondan cevaplaşırken, onunla, bardaki ilk tanışma muhabbetimizi hatırlatmış ve "senden çok hoşlanmıştım ve bunu da zaten fazlasıyla belli etmiştim. ama sen pek siklemedin :)" diye yazdım.
Onun "sen de hoşsun, niye siklememişim ki?" diye yazmasıyla muhabbetimiz iyice gevşedi ve öyle böyle derken, ertesi gün çıktı geldi.
Salonda oturup Cihangir'in çiş kokulu ara sokaklarını izlerken lafladık ve bi kaç saat sonra ise kucak kucağa bi halde buluverdik birbirimizi.
Toparlanıp ayrıldığımızda pek memnun kalmamıştık birbirimizden ve doğrusu ben de anladımki, ikimizde bir skor peşindeydik.
Onu sayı haneme yazmıştım, ama sayının canı cehennemeydi.

O, ehe ehe sırıtışları arasında "artık gideyim" dediğinde saat baya ilerlemişti ve ben de "olur" deyip üstelememiştim. Bu yüzden o da kalktı gitti ve böylece aradan 4 yıl geçti..

Dün gece aynı gay app'inde gezinirken yine onu gördüm ve "bu ne tatlılık xx" dedim ve o "sağ ol, çıkaramadım" dedi ve başladı muhabbetimiz.
O gecenin detaylarından sadece birini söylediğimde beni hatırladı ve o geceyi, ve evimi, ve yaptıklarımızı, ve sonrasını, ve konuşmalarımızı, ve sanki aradan geçen 4 yılı kapatmak istercesine ard arda yazmaya başladığında "yazışmak çok zor, arasana" deyip numaramı verdim, bi kaç saniye sonra aradığı gibi de hayatını anlatmaya başladı;

Bir sürü şey olmuş işte, annesi ölmüş, ablalarıyla arası açılmış, sonra yine düzelmiş, bu arada işi gücü batırmış, depresyona girip, birikiminin büyük bir kısmını har vurup harman savurmuş, elinde küçük bahçeli bir ev, 4 yıl önce bana geldiğinde yeni aldığı arabası ve sadece köpeği kalmış.

Anne yokluğu çok başkaymış. Zaten baba neyse de, annenin yeri doldurulamazmış. Belki de babasını kaybettiğinde yerine annesini koyduğundan olsa gerek, babasının acısını o zamanlar çok yaşamamış. Ama aradan bir kaç yıl geçip annesini de kaybedince yerine koyacak kimse bulamamış ve psikolojisi bozulunca da hayatı darmaduman olmuş.

Çok şükür şimdi iyiymiş, toparlanmışmış, daha kötü günleri bir kaç ay öncesince bırakmışmış falan.
Günler böyle geçip giderken işte şimdi biraz daha iyiymiş. Beni de özlemişmiş.

İltifatının hoşuma gittiğini telefonun diğer ucunda bekleyen ona belli etmek için, tüm insanların sırıtış anında burnundan çıkardığı hırıltılar eşliğinde "eyvallah" demekle yetindim.
O an büyük bir kara deliğe düşmüşüz gibi bir sessizlik oldu. Çok yapaydık ve bunu ses tonumuzla yalnız değil, kullandığımız kelimelerden kurduğumuz ucuz cümlelerle de belli ediyorduk.
İlkimizde birbirimizi anlamıştık. Bu gece biriyle olmak istiyorduk ve aslında bu kişinin kim olduğu önemsizdi. Hazır hoşlandığımız ve bildiğimiz biri varken, yatacağımız kişi neden biz olmayalımdık ki?

Muhabbet yarıda kesildi ve ben "eğer dönmeyeceksen, bana gel. nasılsa tekim, ev büyük" dedim ve o da hemen atlayıp "olur, biraz geziyim, arıycam seni" dedi.
bir kaç saat sonra ben uykudayken aradı, evi tarif ettim, whatsapp 'den konumu attım, çıktı geldi.

Şimdi biraz daha kilo almış ve bundan dolayı da yüzü iyice balon gibi olmuş. Balon gibileşen yüzüne ülkücü bıyığı tam oturmuş. Siyah kadife kundurası, koyu lacivert kumaş pantolonu, beyaz gömleği ve kahverenginin en açık renklerindeki ceketiyle mahalle abisine dönüşmüş, öyle kalmış.
gülümsedim ve "hoş geldin" dedim, gülümsedi ve "hoş bulduk" dedi.

20 dakika sonra 4 yıllık süredeki hayatını yine özet geçmişti.
İçi yanmış, kül olmuş, şimdi su döküp duruyordu. Toparlanması ve yıkılan içini imar etmesi gerektiğini anlaması güzel olmuş. En azından artık daha iyiymiş. Zaten ölenle de ölünmezmiş. Ama böylesi de çok acımasızcaymış.

Böyle dediğinde yanyanaydık ve dönüp bana baktı.
Hadi beni öp adlı o hissi kucağıma bıraktığında dönüp başını kendime çekip boynumun altına gömerken, iki elimle de "geçti gitti" dercesine sarıldım. Anladı, kendini koyverdi ve cidden üzerimde ağırlığını hissettim.
Hayvan iyice dobişko olmuştu ama şimdiki ruh hallerimizden dolayı sessiz kalıp, nefessiz kalsam bile bu anın geçmesini beklemeliydim.

Aradan bir kaç dakika geçtiğinde "soda var mı" dedi ve bunu kurtuluş müjdesi olarak fırsat bilip "var galiba. bakıyım mı?" dedim ve kalkıp mutfağa gittim. 2 soda açıp geldim, sodaları kafaya dikerken yine konuşuyorduk. bi an ne söylediğini hiç anlamadığım için "gülsem iyi olacak" diye düşündüğümden, dönüp ona gülümsedim ve o beni öpmek için dudaklarıma uzandı. Öpüştük ve zaten artık kıyametimizin kopması için bir engel kalmamıştı.
bi ara sevişmeye kaptırıp giderken "en son ne zaman boşaldın" diye sordu. Ben de "bir kaç saat oldu" dedim.
-Nasıl? osbir mi çektin?
-yok ya. geçen aylarda bi kadınla tanışmıştım, bu akşam o aradı. ben de kalkıp ona gittim, beraber olduk ( o kadın milena: http://hayaterkegi.blogspot.com.tr/2016/11/sokak-kadn-vicdanl-surtuk.html )
-hımmm. güzel miydi?
-değil.
-güzel değilse, niye siktin?
-ya sanırım, am'ı, sikten az, götten çok seviyorum bu yüzden olabilir. tabii en büyük neden de am'ın verdiği zevki unutmak istemiyorum. bu yüzden olabilir. unutmamak için de, arada böyle deneme sürüşü yapıyorum.
-ahaha. daha çok kadınlarla mı, erkeklerle mi oluyorsun?
-daha çok erkeklerle oluyorum. hatta romantik olarak sadece erkeklere ilgi duyuyorum diyebilirim. kadınlara ise romantik duygular besleyemiyorum. gerçi, henüz romantik duygular besleyeceğim bir kadınla da karşılaşmadım.
-ama erkeklerle olmak çok daha iyi değil mi?
-evet. zaten erkeklerle sevişmek, kadınlarla yiyişmek güzel.
-ahahaha niye lan
-yaw çünkü erkekler, erkek erkeğe sikişmeyi bilmiyor, sikişmenin de bi yerden sonra bokunu çıkarıyorlar.
-cidden böyle mi düşünüyorsun?
-evet. erkekler bir şeyi tadında bırakamıyorlar. sürekli kendi kendilerine meydan okuyorlar, sürekli kendileriyle bir yarış içindeler. yatağa girdiklerinde de öyle davranıyorlar. bu yüzden olsa gerek, erkeklerle sikişmeyi sevemiyorum. ama kadınlar ve am'ları çok farklı. sımsıcak ve verdiği o his çok hoş. hayatımda belki de bu yüzden; ne bi erkek bi kadının yerini, ne de bir kadın bir erkeğin yerini alamıyor. her ikisini de kendi cinslerinde hissettirdikleri özel duygular eşliğinde ayrı seviyorum. hatta keşke hem kadın, hem erkek sevgilim olsa ve biz üçümüz beraber yaşasak.

-ahahaah gel buraya" dedi ve beni kendine çekince sevişmeye başladık, yarım saat sonra da kıyametimiz kopunca ölüverdik.

Sabah 08:05'de tekrar dirildiğimiz zaman, ona sarılmıştım ve o da bu yüzden uyanınca, bi kıyamet sahnesi daha çektik, sonrasında da toparlanıp duşa girdik.
Saat 10:30'u geçtiğinde giyiniyorduk ve o "ben gideyim, 4 yıl sonra görüşürüz" adlı esprisini yaptı.
"Olur, olur" demekle yetinirken gülümsedim ve uzun uzun bakıştık. Bakışmamız artık madenileşip anlamsızlaştığında öpüştük, o da giyindi gitti.
---Dı end----