2016 özetim

2015 yılında kendimi bi ara dağıtmış olsamda, 2016 yılına girer girmez etrafa saçılan parçalarımı toparladım ve kendimi tekrar bir bütün olarak bir arada görmeyi başardım.
Buna rağmen yılın son çeyreğinde ruh sağlığımı bi ara kaybettiğimi ve iyice delirdiğimi düşünsemde, tanıştığım saçma sapan insanlar sayesinde aslında gayet normal biri olduğumu ve onların saçmalıklarından uzak durmanın, benim için olduğu kadar, onlar için de daha iyi olacağına karar verip, farklı bir yola saptım.
Tüm bunlara rağmen bazen kendimi dağıtmadım değil, ama bu dağıtmalarım küçük parçacıklardan oluştuğu için fazla dağılmadım ve bir araya toparlarken de zorluk yaşamadım..
Yani biraz; deneme yanılma yöntemiyle yolumu buldum diyebilirim. Ama her şeye rağmen korkunç olduğunu unutmadım. İnsan bazen kendini bilinçli olarak kaybedip, yaptıklarını haklı görebiliyor. Buna "bilinçli çılgınlık" diye bir isim taktım...

2015 yılı, aynı zamanda işsizlikle mücadele ettiğim bir yıldı. 2016 yılındaysa, bulduğum küçük bir işe kene gibi yapıştım ve bırakmadım.
Kenelik işe yaradığı için olsa gerek, yılın ortalarına doğru maaşım iyileşmeye başladı ve yaz aylarına geldiğimizde ise; yüzüm de artık güller açıyordu. Bu yüzden işe güce yapıştım ve 2016 iş yönünden iyi geçti diyebilirim.
İyi geçerken de, kötü zamanlarda borçlandığım kişilere olan ödemelerimi yaptım, kredi kartımı daha dikkatli kullandım ve sonuç olarak da biraz borçla da olsa yırttım.
Ev alamadım ama ev kirasından kurtulmak için ev arkadaşı aldım ve bu sayede, 2016 yılını az kira ile atlattım.
Eve aldığım arkadaş da, başka bir arkadaşını getirince, ev yükü omuzlarımdan yavaşça aşağı düştü ve ben biraz daha toparlandım.

Toparlanırken para en önemli şey, çünkü aç kalmamanız ve beslenmeniz de önemli. Üstelik arkadaşlarınızdan da sürekli borç para istemek hiç hoş değil. Eğer sürekli isteyen bir durumda iseniz; bi yerden sonra artık onlara yük olduğunuz için, arkadaşlığınız sorunlu hâle dönüşüyor.
Bunun altında parasızlık yatsa da, gerçek anlamda art niyetli olmasanız bile, insanlar sizin yükünüzü bir yere kadar çekebiliyor, size olan saygıları parasızlığınızla beraber yok olduktan sonra ise yükünüzü çekmek yerine alttan sessizce "siktir" çekiyorlar.
(Parasızlık yüzünden, sevdiğim arkadaşlarımdan ayrılmaktan, sessizce siktir yemekten bıktım.)

2016 yılından önce ve yılın başlarında, artık hayatımdan gitmiş olan arkadaşlarımın arkasından küçük su dökmekten başka yapabileceğim bir şey yoktu. Yıl boyunca da giden bir kaç arkadaşım oldu. Onların da arkasından küçük su döktüm. Yapabileceğim şey sadece buydu.
Her şeye rağmen, yeni arkadaşlar da edinmedim değil. Güzel ve gerçekten değerli olduğuna inandığım bir kaç arkadaş edindim. Birini çok seviyorum, böyle alıp canımın içine sokup hiç çıkarmayasım geliyor. Diğerlerinden bir kaçı ise şu anlık henüz "selam naber, selam nasıl gidiyor, selam, günaydın" modlarıyla devam ediyor. Bu moddaki arkadaşlıklardan pek bi bok olacağı da yok ya insan yine de biriktiriyor..

2016 Temmuz'u Öküz Herif'le yollarımızı ayırdığımız aydı. Çünkü ihtiyacım olduğu bir anda "ne bok yersen ye" demişti ve ben de yoluma bakmaya başlamıştım. Sonra tabii aramızda özürler mözürler gitti geldi ama biliyorsunuz, kalp kırılınca, artık kırılan kişiye karşı atmayı bırakıyor ve sadece; kan pompalayan bir organdan ibaretleşip kalıyor.
O yüzden görüşmeyi kestim ve hayatıma devam ettim.

Hayatıma devam ettiğim günlerde Temmuz Darbesi yaşandı ve ülkenin lağımları patladı. Çevremde ne kadar pis insanlar olduğunu ve ne kadar sahtekâr hayatlar yaşadıklarını kendi gözlerimle gördüm. O günler, bu bayrak altında yaşayan herkesi bi kaşık suda boğmak için fırsat kollayanların cirit attığı günlerdi ve o insanlardan midem bulandı. Ama yine de çok şükür kötü şeyler olmadı.
Sonra tabii öldürülen masum insanlar, eli kolu bacağı kopanlar...
Her şey oldu bittiye geldi, ama suçu işleyip, insanları ezenlerin bir çoğu da kaçtı gitti. Yakalananlar ise kaçamayan beyinsizlerdi. Umarım idamla cezalandırılırlar ve tüm büyük şehirlerin meydanlarında bedenleri sallandırılır.

2016 yılı böyle bitecek derken bitmiyordu tabii.
Vahşet dört bir yanımızı sararken, ben iflah olmaz bir aşk canavarı olarak; hâlâ aşk arıyordum ve bulduğumu da sanmadım değil.
Bulduğumu sandığımda, ağzım açık kaldı ve içim bi hoş olmuşken kendimden geçtim. Geçmek için de fırsat kolluyordum ya, neyse..
Böylece yıl biterken içim parçalanmıştı, her yanım ağrıyordu. Böyle bir şeyi ilk defa yaşıyor muşum gibiydim ve bunu atlatamıyordum da. Bi kaç gün ağlayıp zırladıktan sonra, sike sike alışmayı seçtim ve kabul olunmayacak bir dua etmekten de vaz geçtim.
2017'ye ise  Öküz Herif'le girdim. O gece beraberdik. N yaptığımızı bilmeden öylece durağan, heyecansız ve giyinik bir şekilde, sadece sarılmış halde uyuya kalmıştık..

Tüm bunların sonunda, her şeye rağmen, ülkece, insanlıkça daha kötü zamanlarımız olduğunun da farkında olduğum için yaşanan tüm bunları atlattığımıza şükrediyorum. Elhamdürillah.