sonra anladımki; bizim ilişkimiz, ben onun beynini siktiğim için değil, götünü siktiğim için devam ediyordu.

aynı şeyleri düşünmüyorduk, aynı bakış açısına sahip değildik ve hiçbir zaman da olmayacaktık. Farklı dünyaların insanı olmanın dışında, gerçekten birimiz diğerine uzaylıydı. birbirimizi alttan aldığımız süre boyunca sürüp giden saçma sapan bir ilişkinin yapaylığı, o buram buram pislik kokan hal ve hareketlerimize dahi işlemişti.
ikimizden bir bok olmazdı. biz buyduk. ne aşkımız aşktı, ne de birimiz diğeri için elini taşın altına koyabilirdi. iki korkağın mecburi bir arkadaşlığının seks yapan haliydik ve seks yapmazsak arkadaşlığımızda bitecekti.
biten bitmişti aslında ve yalnızlığımız bizi birbirimize mecbur kılıyordu. yalnızlığımızdan dolayı birbirimize kaçıyorduk ve kaçtıkça birbirimizden bıkıyorduk. bu birbirimize kaçmalarımızın hiç kimseye zerre kadar yararı yoktu. ama zararı ruhlarımızın yorgun argın düşmesinden belliydi. her buluşmamızda birbirimizi yiyorduk ve beynimiz artık yüksek sesle konuşmaktan yorgun argın düşürüyordu bizi.

bazen o gittikten çok sonraları boğazımın ağrıdığını hissederdim. o bağırmaların yanıma kar kalmayacağını hep bilirdim, hep de söylerdim. ama hiçbir işe yaramadı. değiştiremediğim şeyleri kabullenme gücüm vardı ve onu böyle kabul etmiştim. ama artık dayanamıyordum ve bu yüzden o iğrenç travesti sesim, her buluşmamızda biraz daha yükseliyordu.
ben onu ruh halinin pisliğiyle kabul etmiştim ama o beni hiçbir halimle kabul etmemişti. cümle aralarına sıkıştırdığı aşağılamalarına öyle güzel bahaneler buluyorduki, içimden "öff siktir et, şimdi bir de bunun için kavga etme" deyip içime içime atıyordum. çünkü ondan ümidimi hiç kesmemiştim "bir gün elbet değişecek, yanlış yaptığını, bana kötü davrandığını kabul edecek ve düzelecek" diyordum kendi kendime.
böyle dedikçe de ilişkimiz uzuyordu. ama baktım ki olmuyor. çünkü o bana kötü davrandıkça, zamanla bende ona kötü davrandım. davranmak zorundaydım da. çünkü alttan ala ala, artık gücüm kalmamıştı. hem alttan almak zorunda da değildim. özellikle o böyle acımasızken ve benim üzülebileceğimi düşünmeden konuşurken.

bunu kendi içimde netleştirince; bende cümlelerimi iyice bileyledim ve yüreğine yüreğine konuştum. canının her yanışında mutlu oldum. mutsuzluğuyla mutlu oldum. sikimde değildi canının yanması ve hiçbir zaman da siklemeyecektim. çünkü o başlatmıştı ve ben ona çok sabretmiştim. artık "sikerim sabrını" deme zamanıydı ve ben işte bir canavara dönüşmüştüm. siklemedim. kırdım, paramparça oluncaya kadar sözlerimin en sert haliyle vurmaya devam ettim. gözleri doldukça daha bir sert vurdum. sert vurdukça başka bir şey oldu.

meğer sadece numara yapıyormuş. çünkü daha önce gözleri dolduğunda durmuştum ve aslında onun gözleri her dolduğunda durmuştum. bunu hiç farketmemiştim ve o yalandan gözlerini doldurup gözlerime bakarak beni susturuyordu.
ama şimdi susmamıştım. devam etmiştim ve o da gözlerindeki yaşları geri çekmek zorunda kalmıştı. yüzü eski ukala ve aşağılayıcı haline dönmüştü. mimikleri, el kol hareketleri, gözlerinin etrafındaki o çizgiler, dudaklarının sağa sola hareket etmesi, gözlerini arada bir devirmesi, işte o üstten bakan adam geri gelmişti ve söylediklerimin hiçbirini duymadığını, tavrıyla edasıyla gösteriyordu.
bunu öğrenmek daha güzel olmuştu. bunu görmek beni rahatlatmıştı. çünkü onu daha önce bu kadar net gördüğümü hiç hatırlamıyorum. ilk defa onu bu kadar çıplak, ilk defa gerçek haliyle görmüştüm ve çoook rahatlamıştım. haklı çıktığıma, bunca süredir haklı olduğuma o kadar sevindim ki anlatamam.
işte o an anladımki; bizim ilişkimiz, ben onun beynini siktiğim için değil, götünü siktiğim için devam ediyordu. ve ben onun götünü sikmeyi bırakıp beynini sikince bitecekti. bu yüzden farkında olmadan; artık her fırsatta durmadan beynini sikmeye başlamıştım ve ilişki denilen sikindirik şeyin sonuna gelmiştik. çok şükür, çook.