-->

09 Ağustos 2010

Çok acıkmıştım, yoldan geçenleri hıyar gibi görüyordum!

Bugün günlerden pazartesiydi ve gün nasıl geçti gitti, hiç bi bok anlamadım.
Zaten bi koşuşturmaca içindeydim, bi baktım akşam olmuş. Lan öğlen yemeğinde ne yediğimi, hangi ara yemeğe çıktığımı bile tam hatırlamıyorum. Zaten sabah da poğaçalarla, ayaküstü kahvaltı ediveriyorum. Böyle bi hızlı yaşama kaptırmışımki kendimi doğru dürüst zıkkımlanamıyorum bile. Niye çalışıyorsam artık, bende anlamadım.

Neyse işte akşam oldu zaten ve çıktım. Yolda  gelirken iyice acıktığımı farkettim. Etrafa öyle bi bakıyorumki, yoldan geçen arabaları somun ekmek, yolda karşılaştığım herkesi de, kilolarına göre domates, hıyar, taze fasulye falan diye görüyordum :Pp Açlığım iyice bastırınca, ev arkadaşımı aradım, hiç oyalanmadan, böyle alelacele konuya giriverdim ''yaw evde ekmek var mı? Gelirken yumurta alıyım, menemen falan yapalım'' dedim. O'da ''ben evde değilim'' dedi. ''Tamam'' dedim kapadım. Gittim markete, bir koli yumurta aldım.

Lan bi koli küçücük yumurta nah 4 teleydi. Valla benim gibi biri için hiçde ucuz sayılmaz. Çünkü yumurtalara bakınca nah baş parmağımın kalınlığında bile değillerdi. Sanki tavuk yumurtası değil, bildiğin saka kuşu yumurtasıydılar. Hayır yumurtalar büyük olsa neyse diycem, ama küçücük yumurta kolisine 4 tele verince, götümü sikmişler gibi canım yandı. Üstelik yumurtanın en ucuz olması gerektiği bir mevsimde höhh yani.

Napıyım yineden söylene söylene aldım bir koliyi. Birde bi tane 2,5 litre Coca Cola kaptım ordan. Geldim kasada parayı bayıldım çıktım. Eve gelip onları bıraktım, birde gidip 2 somun ekmek aldım. Getirdim iyice bi doğradım. Sonra menemeni yaptım. Lan o kadar acıkmışım ki, bi anda yapıverdim. Sonra getirdim oturdum afiyetle yedim. Nah açken, gözüm de aç olduğundan malzemeyi bol yapmışım. Birde ekmeği olduğu gibi sepete doldurup önüme bırakmışım.

Görende kıtlıktan çıktım sanır. Sanki ömrümde ilk defa yemek yiycem. Sanki ilk defa bi kaç lokma ekmeği bi arada görüyordum. O derece aç gözlü olarak sofrayı hazırlamışım. Ama ne oldu, gözüm kadar lokmalarla 2 dakka geçmeden doyuverdim. Zaten aceleyle tuzunuda tam bırakmamıştım, nerdeyse tadsız, tuzsuz yedim.

Bunları daha öncede defalarca yaşamıştım. Herşeyi deneyimleyerek öğreniyoruzda, öğrendiklerimizle bi bok yapmıyoruz ona yanarım.

1 yorum:

düşüncelerini kendine saklama, benimle de paylaş.